He's My Bad Boy Husband | Book 1 | (JaDine)

Jadine 31

Chapter 31: [ Road trip 2 ]

-

James Pov

[Nahiya naman ako, puro si Nadya ang nag po-pov eh. Haha! Oh ayan na! Wag nang mag inarte! At-least guwapo yung nag po-pov. Chos!]

Wifey and I, are here in disney land. Kakarating lang namin, tuwang-tuwa siya kasi sa wakas daw narating na daw niya ulit ito, muntikan na nga siya tumalon-talon eh, hindi ko naman pinayagan, cause she's pregnant. I don't want to lose my twins and my wife noh! Nag hantay ako nang ilang buwan, tapos mawawala. F-ck yeah? -,-

"Thank you very much hubby!! Ito na yung the best gift mo sa akin, kahit wag na tayo mag shopping ok na to sa akin!" Sabi niya naman.

I just smiled at her and kiss her in forehead, nag lakad na kami papasok. Ang dami talagang tao dito, kahit kailan. May naalala na naman ako, hay. Pero past is past. Hindi ko na dapat siya inaalala. May anak na ako at dapat hindi ko na siya iniisip.

"Hey hubby, why are you sad? Are you not happy?" Tanong nito at naging sad naman yung face nito at nag pout.

"No. I'm happy, may naalala lang ako. Tara na, mag lakad-lakad na muna tayo." Aya ko naman at nag lakad na kami. May mga parade naman na dumaan, sila mickey mouse. Kaya tumabi kami at habang nag pa-parade naman sila, itong reyna ko hindi mapigilan ang ngiti at pini-picture-an niya pa.

"Later! We take a selfie to them!" Sabi nito. I just nod.

Sunod-sunod naman nang nagsi-parade ang iba't ibang mga cartoons. Natuwa siya nung nakita niya si Hello kitty, favorite niya eh. Napa-tawa na lang ako nung napa-tili siya nung nilapitan siya nito at kinawayan, at nag pa-picture siya.

"Look at this! Were too pretty right?" Tanong nito at ngumiti.

"She's pretty, your gorgeous." I said, namula naman siya. Kinilig na naman.

Nang matapos naman na ang parade, nag libot-libot pa kami ayaw niyang sumakay nang rides baka daw mahilo yung twins. Ok na lang daw na may nakikita siyang sumasakay.

"Mamaya, hantayin natin yung fireworks at yung mga lights ha." Sabi niya.

"Yeah sure." Sabi ko naman.

Nung napa-tingin siya sa akin, bigla siyang napa-upo sa may bench, kaya agad rin akong umupo, naka-yuko lang siya.

"Hey? Why are you sad? Are you okay?" Nag aalala kong tanong.

"Yeah I'm fine." Sabi niya, pero nakayuko pa rin siya.

"Ba't ka naka-yuko? Look at me." Sabi ko naman.

"I don't. Your not happy. Kanina ka pa tahimik eh." Sabi nito, pero naka-yuko pa rin siya.

Tumagilid ako sa kanya at saka ko hinawakan yung chin niya at idinikit ko yung noo ko sa noo niya, hanggang magka-dikit yung nose namin, tinignan ko siya sa mata.

"Hindi ako malungkot, pag kasama ka. Gusto ko lang i-feel mo yung mga bagay na gusto mo. Saka naman ako na ang mag sa-salita. Tandaan mo, yung puso ko nasayo. Yung ngiti ko, yung lahat-lahat ko, nakatutok lang sayo. Kahit katawan ko na sayo." Napangiti naman siya saka ako pinalo sa braso. Mag-sasalita sana siya nang kinuha ko yung batok niya at hinila sa akin at saka ko siya hinalikan. 

Were kissing passionately, hanggang sa nakarinig na ako nang click nang mga camera's. Napa-tigil naman kaming dalawa, at saka napa-tingin.

Nagulat siya nung may mga kumukha nang mga picture's namin, napa-ngiti na lang ako at aalis na sana siya nang hinalikan ko pa siya, napa-ngiti na lamang ito. Wala akong pake alam sa mga tao, ang pakealam ko itong asawa ko.

-

"Wiee! Ang guwapo nang hubby ko oh!" Sabi ni Nadine.

"I know." Sabi ko naman.

"Weh, ang yabang." Natawa na lang ako at inakbayan siya.

It's already 7 pm in the evening, papunta na kami dun sa right place kung saan mag fa-fire works mamaya, pero may mga lights na.

Nung nakarating kami, sabi niya picture-an ko daw siya kaya pumwesto na siya kaya ako pinukturan ko siya with palace. Nang makarinig kami nang ingay, at ayun na nga, ina-anounce na malapit nang mag fireworks at count of three naki-sali na rin kami.

"One!"

"Two!" 

"Three!"

At saka naman na nag ingay ang mga tao, nang mga nakita nila ang mga pumuputok sa langit, napa-ngiti naman kaming dalawa ni wifey.

Isinandal niya yung ulo niya sa may balikat ko, at saka ko hinawakan yung waist niya papalapit sa akin.

"Haaaay. Sana parating ganito hubby. Yung tayong dalawa lang, walang makaka-istorobo." Sabi niya nang naka-tingin sa taas. Hinalikan ko yung buhok niya.

"Hayaan mo, kahit magka-anak tayo. Yung puso ko nasayo pa rin." Sabi ko naman.

"Promise me, kahit anong mangyare -- hinding-hindi mo ako iiwan." Parang medyo kumirot yung puso ko sa sinabi niya na iiwan.

Ngumiti ako. "Yeah I will. Hinding-hindi kita iiwan. Pangako." Sabi ko naman.

"Ayoko nang pangako na napapako ha." Sabi niya, at ramdam kong umiiyak siya. Agad ko naman siyang hinarap sa akin.

"Shh -- don't cry. I will. Hindi kita iiwan." Sabi ko sabay punas nang luha niya gamit ang thumbs ko. 

Nang may narinig ulit kaming fire works ngumiti na lang kami at nag yakap. Sana - sana nga hindi ko siya iwanan, sana hanggang huli kami pa rin. Sana maipangako ko yun.

-

Apat na chapter na lang, malapit ng matapos to. Hulaan niyo ending kapag chapter 35 na ha, kung sinong maka-kuha may prize ako, siguro walang makaka-kuha. XD Mahirap eh. Oh ayan na! Malapit nang mag MAY. Wala pa ngang april eh. Pfft.