Rüzgarlar , el ele gezdiğimiz o sahile vuruyordu
Beraber oturduğumuz bank yeşildi şimdi
Güneş daha yalnız doğuyordu sabaha
Ayrıldığımızı unutan çiçekler umutla açıyordu.
Geri döndüm, anılarda döndü bana
Hatıralar doğmak istedi acılarıyla..
Şuan yürüdüğüm kaldırımda ikimizin ayak izleri duruyordu.
Hislerim hislerimle çakışıyordu.
Hüzün salıncakta sallanan yalnız bir çocuğun acı eğlencesi gibiydi.
Karabiga sahili geceleri, ayağıma vuran soğuk,
Şimdi buz gibi kesiyordu.
Sen yoktun ya , o ceketin de yoktu sırtımda.
Seni sevdiğimi unutamamışken,
Bu Karabiga mı unutacaktı?
Ağlamaklı gözlerle sana baktığımda,
Ellerini tuttuğumda,
Şu köşede bir evimiz olacağını hayal etmelerimizi mi unutacaktı,
Bu Karabiga.
Ve ben geri geldim, bu kasabaya.
İçimden binlerce kırgınlık döküldü
Hasret , acı ve ufak tebessümün bir arada olduğu zamanlar
Şimdi kalbimde bir ölüme dönüşmüştü
Acı acı bakarken sahile, sahilin kumları gözlerime çarpıyordu.
Gecenin kızıllığı , kalbimin yaraları gibi akıyordu.
____________________
"Yaşanmışlıklar üzerine uazdığım bir şiirdir (diğerleri gibi). Karabiga da gerçek bir mekandır."
