នៅក្នុងសក័យវិទ្យាល័យ
«អួយ~~»ចាន់ដែលកំពុងអានសៀវភៅក៏មានបាល់មួយហោះមកត្រូវរាងតូចដួលភ្លាមៗព្រោះមិនបានត្រៀមទុក
«អេយ៉ាងម៊ិចហេីយ មានត្រូវអីឬអត់?»អុីប៉ រត់មកពីកន្លែងលេងបាននិងសួរ
«មិនអីទេ»ចាន់ ងេីបអង្គុលប៉ះក្បាលកន្លែងដែលបាលហោះមកត្រូវ
«គឺឯង??»រាងក្រាសក្រេាយពីឃេីញមុខរាងតូចហេីយក៏និយាយឡេីងទាំងភ្ញាក់ផ្អេីល
«ជាលេាកទេឬ??»រាងតូចក៏ចាប់អារម្មណ៍និងមុខ អុីប៉ភ្លាមៗ
«ឯងចាំខ្ញុំដែលមែនទេ»រាងក្រាស់និយាយទាំងភ្ញាក់ផ្អេីល ព្រោះក្រាស់គេចាំមុខរបស់គេ¯\_(ツ)_/¯
«បាទត្រូវហេីយ»ចាន់ក៏ញញឹមតបទៅវិញ
«ឯងរៀនទៅទីនេះមែនទេ?ឆ្នាំទីប៉ុន្មានហេីយ?»
«អរខ្ញុំរៀនឆ្នាំទី២ ចុះលេាក?»
«ចឹងឯងសិស្សប្អូនខ្ញុំហេីយ ខ្ញុំរៀនឆ្នាំទី៤ផ្នែកគ្រប់គ្រង ចុះឯងរៀនផ្នែកអីដែល??»
«ខ្ញុំរៀនផ្នែកសិល្បះ»
១អាទិត្យក្រេាយមក
ពេលវេលាចេះតែកន្លងផុតទៅ រាងក្រាស់ និងរាងតូច កាន់តែស្និតទៅ ពី១ថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃលេងសេីចសប្បាយជាមួយគ្នា រហូត ពេលខ្លះក៏ធ្លាប់មានពេលខឹងដែរតែខឹងតែបន្តិចក៏បាត់ ដូចពេលនេះអញ្ចឹង
«អា—-សិស្សច្បង ធ្វេីបាបខ្ញុំហិកហិៗ សិស្សច្បងឆ្កួត សិស្សច្បងអត់កំណេីត ហិកហិៗ»ចាន់ ធ្វេីជាយំដេម្បីអេាយរាងក្រាស់លួងនិងឈប់លេងអីឆ្កួតៗបែបនេះ
«ជុប~~បាត់ខឹងឬនៅហាស៌ប្រពន្ធសម្លាញ់!!។»អុីប៉ អេានមកថេីបថ្ពាល់ចាន់១ខ្សឺតធ្វេីអេាយចាន់មុខក្រហមងាំង សំខាន់នោះគេហៅរាងតូចថាប្រពន្ធសម្លាញ់ទៀត
«អាសិស្សច្បងលប់»ចាន់យកដៃស្ទាបថ្ពាល់ខ្លួនឯង និងវាយអុីប៉ តិចៗមួយដៃទេីបបែមុខចេញទាំងអៀន
«នេះអៀនបងមែនទេ ក្មេងល្ងេី?»អុីប៉ អេានមុខមកជិតចាន់ បន្ថែមនិងនិយាយ
«សិស្សច្បង!!!កុំញ៉ោះខ្ញុំពេកបានទេ?»រាងតូចខ្ទប់មុខនិងជេីងនិយាយទាំងអៀន
