Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
APvAP bitti, sıradaki kitaba artık geçebiliriz sanki?
O zaman başlangıç tarihi şöyle alayım lütfen^_^
Psikoljik, dram ve aile kurgusu. Merak etmeyın ama psikoljik diye psikolojinizi bozacak bir kitap değil aksine kitap aklınıza geldiğinde ohaaa şöyle bir şey olmuştu diyeceğiniz olayları barındıracak bence eheheheh
Yıldızı doldurup başlasak bölüme=)
Satır arası yorum yaparsanız çok mutlu olurum =)
Not: Bu kitap uzun olmayacak.. 20, max 25 bölüm olur. Kısa amadoyurucu olacak💋
ve biraz düzenlendi
Keyifli Okumalar ♡
Gene aynı yerde aynı kişiyle karşı karşıya oturmuş bir haldeydim.
Ağzından çıkacak olan şeyleri merak dolu gözlerimle beklerken ellerimi birbirine kenetlemiş gizlice dua ediyordum.
Lütfen diyordum beni duyduğuna inandığım Tanrı'ya, lütfen sonuçlar yanlış olsun. Beni bu zor hayatımda daha fazla bununla imtihan etme.
Uzun süre kullandığı için olacak ki sararıp solan önlüğünün göğüs cebine, gözünden şimdi çıkarttığı 90'ları andıran büyük yuvarlak camlı gözlüklerini yerleştiren Min Ho doktor istediğimin aksine pusulu gözlerini bana çevirdi.
Artık söylemesine gerek yoktu. Çünkü anlamıştım.
Annemin hastalığının geri gideceğine ileriye gittiğini ben,anlamıştım.
"Üzgünüm Hye su." dedi 3 yıldır tanıdığım Min Ho doktor. "Ama annene sadece 10 ay ömür biçebiliriz."
Korkuyla titrek bir nefes almıştım. Gözümden akan yaşlar yıllardır alıştığım haftalık alıştığım rutinimdi artık. "Hiç mi bir yolu yok? Ne olursa? Annemi kurtarmam için her şeyi yaparım."
Bir süre sessiz kaldığı için umutsuzca ayaklandığımda sırada aniden, "Bir çözümü olabilir." dedi eminsizlik dolu sesiyle. Sanki bana boş yere umut vermek istemiyor gibiydi ancak yıllardır bu söze hasret kalan kulaklarım açılmış ve, "Nedir?" diye atılmıştım.
"25.000 euroya anneni tamamen kurtaracak biri var Fransa'da." Duyduğum devasa rakamla omuzlarım düştüğünde Min Ho doktor elime uzandı. "Bak Hye Su, seni yıllardır tanıyorum ve kardeşim yerine koydum. Bu fiyatı ailem olmasa ben öderdim ama yapamam ve bence sen de annenle vedalaşmalısın artık-"
"Ne saçmalıyorsunuz siz!?" dedim hızla elimi geri çekip dökülen gözyaşlarımı silerken. "Annemden vazgeçemem ben tamam mı?" Saçlarımı arkaya atarken başımı yukarı kaldırmıştım. Bu fiyatı okulun bana verdiği burs parasıyla ödemem imkansızdı. Özellikle anneme 10 ay ömür biçildikten sonra.
