{tamamlandı}
•
Kısa bir süre önce aşık olduğu çocukla kavga eden Kageyama Tobio, sosyal medyada karşısına çıkan rastgele bir şiir hesabına içini, anlaşabilecekleri dilde dökmeye başlar.
poemfic -> texting + düzyazı
[30.07.21] #poem -> 2
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄
Havaya minik bir kahkaha bıraktı Kageyama, ruh eşi karşısında duruyormuş gibi hissetmekten alıkoyamıyordu kendisini. Öyle düşünüyordu da, hatta öyle istiyordu.
Ayağa kaşkıp karşısında yere çöktü yeniden. Ellerinden tutup gözlerinin içine baktı daha sonra. "Shoyo, bundan sonra hep senine olmak istiyorum."
"Ben de seninle olmak istiyorum Tobio. Her zaman senine olmak istiyorum."
"Öyleyse sana bundan sonra 'Sevgilim' demekten çekinmeyeceğim." Ellerini daha çok sıkıp gülümsedi ve yeniden konuşmasına devam etti. "Yalnız, ben daha fazlası da olabiliriz gibi hissediyorum."
"Daha.. fazlası?" Biraz yaklaştı karşısındaki bedene.
"Evet, daha fazlası. Ben ömrümü senin yanında geçireyim istiyorum. Biliyorum, belki de buna karar vermek için çok erken ama eminim ki sen yanımda oldukça benim güneşe dahi ihtiyacım olmayacak. Sen olacaksın, ben olacağım, biz olacağız."
Şaşkın gözlerle sevgilisine bakan Hinata yavaşça ayağa kalktı, elinden tuttuğu elleri de çekerek uzun boylu çocuğu da kaldırdı. "Ben," diye başladı. "çok uzun zamandır bunları düşünmeden duramıyordum. Seninle kavga da ediyoruz, aşk da yaşıyoruz, üzülüyoruz da, seviniyoruz da. Biz, bundan sonra hayatımızı beraber geçirsek anlaşabilir miyiz? Buna inanıyor musun?"
Kageyama gözlerini, umutla bakan gözlerden ayırmayak ellerindeki elleri boynundan geçirdi ve sevgilisinin kollarını kendi boynuna dolamasına izin verdi. Sonra da karşısındaki çocuğun beline yerleştirdi kendi ellerini. "İnanıyorum ve istiyorum. Bizim birbirimize uyamadığımız çok zamanlar oldu, bunun için üzülüp kavga ettiğimiz zamanlar da oldu ama ben hep senin için elimden geleni denedim. Sana uymak için, seninle uyumlu olmak için kendimi değiştirdim. Kalbimi açtım, seni çok sevdim Shoyo. Biz istersek her şeyiz üstesinden geliriz, sence de öyle değil mi?"
"Evet, öyle!" Kendini önündeki bedene yaslayıp ona gülerek sarıldı. İçindeki umudun solmasına izin vermeyen sevgilisinin kollarından ayrılmak istemiyordu. Onu hep böyle sarıp sarmalasın istiyordu.
Birkaç saniye sonra Kageyama, geri çekilip elini Hinata'nın yanağına koydu yeniden. Bir şiir daha okuyası geliyordu yüzüne baktığında, susmak istemiyordu ama bundan önce söylemek istediği bir şey daha vardı.
"Çok mutlu olacağız Shoyo, birbirimizi sevmemiz yeter." dedi ve hayatın kendisine, yüzünden hiç düşürmeyeceği bir gülümseme bahşetmesine izin verdi.
"Aydınlık neyin oluyor senin Gökyüzü akraban filan mı Beni bulur bulmaz gözlerin Şimşek çakıyorum yalan mı Yüzünde yalazını gezdirdiğin Saçlarından tutuşmuş orman mı Akla ziyan bir şey elektriğin
Ayışığı mavisi dudaklarından mı O ışık zenginliği mi giyindiğin Uzay tozları mı yıldızlardan mı Elime dokunduğu an elin Güneşler açıyorum sahi ondan mı Aydınlık neyin oluyor senin"
┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
