Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙•⋅⋅⋅•⋅⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅
"mahlukluğumu içime gömmek kolay olsaydı keşke yakarmak kadar. ama kucaklayacağım artık, hakaretlerimin hepsi yok olsun; ben de sevebileyim kendimi. en soysuz varlıktan daha çok nefret besledim kendime, hak etmediğim kadar. benim gibi bir canavara bile yazıktır bu kadarı."
tutamayacağı sözlerle kalbini yerinden söküp atan samara, treyton'ın karşısına çıkmak için gücünü topladı. madem kötülüğün çocuğuydu o, o vakit mübahtı her şey. deniz erkeğine hiçbir iyilik borcu yoktu, yanına alacaktı ve kendisinin yapacaktı onu.
bacakları yüzünün etrafında süzülürken yüzüne çirkin bir sırıtış yerleşti ve evin kapısını kırarak içeri girdi. yeni uyanmış treyton'ın yüzünde dehşet ifadesi belirdiğinde içi acıdı ama buna nedensizce daha da keyiflenerek bacaklarıyla onun bedenini tuttu. tüm hareketlerini kesince onun haykırışlarını umursamayarak son hız mağarasına yüzdü. treyton'ı bir kenara atıp devasa taşıyla kapıyı kapattı ve etrafı aydınlatmak için parlak sarı gözlerini yaktı.
oğlanın korkudan dili tutulmuştu, derisi canavarın ahtapot bacaklarının bıraktığı izler yüzünden yanıyordu ve kuyruğu mağaraya atıldığında hasar almıştı. samara ise dur durak bilmez bir duygu patlamasının içine girmişti, bu treyton'ı her geçen saniye daha da korkutuyor ve yerine sindiriyordu.
kız ona sırnaşarak saçlarını karıştırdı, kulağına doğru fısıldadı: "artık aşığınınsın sevgili, sana verebildiğim tüm sevgimi vereceğim ve en ufak borç bilmeyeceğim. ölene kadar birlikte olacağız! bir rüyanın gerçeğe dönüşü bu, sen de görebiliyor musun? üstümdeki bu ilahi hissi duyumsuyor musun? kalbimin sesi kulaklarında çınlıyor mu? sadece senin için atıyor! şu aşığın ki tel saç teline canı feda, treyton,sevgilim. artık ben seninim, sen de benim."
acıdan bitap düşmüş deniz erkeği, kendisine bağlı bu ruh hastası canavarı kendinden uzaklaştırmak için gerekli gücü bulamıyordu ve sadece inleyebiliyordu. korkunçluğu kanını donduruyor, daha fazla acı çekmemek için yalvaracak noktaya geliyordu. canavar ise halinden mesut onun göğsünün üstünde yatıyordu. istemiyordu onu da, sevgisini de,varlığını da. tiksinme uyanıp sarıyordu tüm bedenini, zarar verme içgüdüsü yiyordu aklını ama ne var ki gelmiyordu elinden bir şey. her şey bitsin istiyordu tam o an.
⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙•⋅⋅⋅•⋅⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙•⋅⋅⋅•⋅⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅
bruh'luk bi bölüm olabilir, doğrudur ğalxksn okuduğunuz için teşekkürlerr ૮₍ ˶ᵔ ᵕ ᵔ˶ ₎ა
