TÈ KUNDÈRTAT E NJÈ BOTE!✅

" NUK BLIHEM"

Adeliane 💬
Edhe sot si cdo dite tjeter mengjesi erdhi me rrengjet e Elises dhe Haronit dhe te berrtiturat e gjyshes, sepse teta Meri i kishte hapur lajmet e mbremshme me shpejte se era.
U nisa perseri von dhe lutesha qe mos ta takoja as sot pasanikun.
Sapo hyra te porta e shkolles drejtori Xhonatan filloj te me qortonte deri sa hyra ne klase, ku po me prisnin dhe te berrtiturat e presore Elenes.
Sapo u ula e rraskapitur ne banke, dera u hap me furi dhe brenda hyri rreshteti qe po vlonte si tenxhere me presion.
Prisja ndonje denim per vonesen, por fjalet qe me tha Ilsa pas, me ben te pertypesha nga frika.

- Hej Adele, ai incidenti me horrat mbrem...😒

- Cfare!! Ajo plakaruqa e beri teme thashethemesh brenda nates!? Po ai e mori...vesh😱!?- drejtova gishtin nga rreshteri i cili ishte perball meje dhe po me shikonte me inat.

- Ti hutaqe! Si mund te jesh kaq e hallakatur!? E di cfare mund te ndodhte nese zonja Meri nuk do i kishte larguar? Kush prej tyre guxoj te te prekte se do ia shkul krahet?🤬

- Mesa shoh ajo plaka e paska ekzagjeruar me thashethemet e mengjesit.🤦‍♀️ - thash une me ironi dhe klasa filloj te qeshte.

- Je e denuar hutaqe. Ti dhe keto tre kaleshet e tjera do coni librat te bibloteka e re👿!- drejtoj gishtin nga Oriana, Ilsa dhe Endi, te cila u ngriten menjeher nga frika.

- Por jane me shume se 500 libra😨?!

- Ateher mos humbisni kohe!🤨

Nje ore kaloje e lodhshme dhe librat dukeshin sikur nuk kishin fund.

- Mire ty Adele, por ne pse na denoje?😒

- Me pak ankesa, me shume libra Endi!😑

- Ate po bej Adele, plus dhe zoti Willson nuk ka arritur sot!🤔- tha ajo e zhgenjyer, por nje shikim vrases nga vajzat ia mbylli gojen.

- Mos u merzisni vajza sepse me mire qe nuk ia pash surratin😌!- thash une dhe sa ktheva koken pasaniku ishte perball meje.

- Edhe sot jeni denuar vajza?

- Fatkeqesisht zoti Willson!- thane te treja ne nje kohe, kurse une ktheva koken nga dritarja mos ti shikoja surratin.

- Permend qenin, bej gati shkopin!- thash une me ze te ulet dhe sa do largohesha, dy duar me mberthyen pas murit dhe librat rane ne toke.

- Dua te flas me ty presidente!

- Kurse une nuk dua, pasaniku dreqit!- po perpelitesha une te shpetoja, por ai me leshoje duart dhe me perqafoj pran vetes.

- Sa romantike!!

- Mbylleni gojen dhe me ndihmoni ju te treja!

- Na fal Adele por kemi shume libra te tjere!- thane ato dhe u larguan me vrap.

- Ju dezertore dhe cfare dreqin do ti pasaniku dreqit?- berrtita une dhe pasi me leshoje ,me zgjati nje zarf te bardhe brenda te cilit kishte para.
Ne ato momente nuk isha ndjere kurr me e fyer ne jeten time.

- Ka disa gjera qe nuk blihen dhe falja eshte nje prej tyre zoti Willson!- thash une duke ia hedhur zarfin ne fytyre.

- Nese nuk e blej dot faljen tende, ateher...ateher do te te blej ty, ti thjesht me thuaj cmimin!

- Mjafte tani zoti Willson!Bli ato qe duan te blihen, jo mua. Deri dje te urreja dhe te kisha inat per fjalet qe i the mamas sime dhe nje falje e sinqert e jotja kundrejt saj, mund te ishte nje rruge, por sot pasi te degjova cfare the me neveritet vetja edhe kur te shoh!- i berrtita une dhe pasi e gjuajta me shpull u largova me lotet varge ne fytyre.