Deel 6

46 2 0
                                    

Pov. Louis :
Na ongeveer tien minuten in stilte hebben gezeten/gelegen begon ik met praten. Want openend werd mijn shirt nat. " Hey, wat is er?" Vraag ik fluisterend hij haalt zijn schouders op. En ik knuffel hem iets steviger en leg mijn kin op z'n hoofd en zucht.

Na wat voelt als eeuwig , maar in feite maar 10 minuten waren. Stopt Harry met huilen " Sorry voor je shirt ik zal het straks wassen." Ik schud zachtjes mijn hoofd. En fluister zachtjes " Hoeft niet hoor." " Jawel , en ik moest toch nog was doen." " Jongens komen jullie naar beneden?" Wordt er van onder geroepen. " Ja we komen zo." Zeg ik dan.

Ik sta op en geef Harry een sein dat hij mee moet komen. En we gaan samen naar beneden. "Hi , jongens kom aan tafel zitten. Robin komt zo aan tafel zitten. " Zegt Anne. We knikken. Harry gaat naast zijn moeder zitten.

Pov. Harry:
Mijn moeder schept voor mij op maar ik kijk haar met een twijfelachtige blik aan. Maar ze kijkt me aan met een blik waarmee ze zegt dat er niks te discussiëren valt. Ik knik en begin aan mijn eten. Ik voel Louis zijn blik mij aanstaren maar blijf gewoon dooreten. Robin komt na een paar minuten aan tafel zitten. En gaat een gesprek met mijn moeder aan.

Ondertussen blijf ik aan mijn eten prullen en eet er zo veel mogelijk van op. Ik vraag aan mijn moeder of dat ik van tafel mag en ze knikt dus maak ik mijn bord schoon en zet h'm in de vaatwasser. Daarna ga ik naar boven en pak mijn schetsboek. En begin te schetsen. Na ongeveer twee uur geschetst te hebben is het meer een tekening geworden dan een lichte schets.

 Het is ondertussen tien uur, maar besluit om even naar beneden te gaan voor wat drinken en als mam er nog zit mijn tekening te laten zien

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


Het is ondertussen tien uur, maar besluit om even naar beneden te gaan voor wat drinken en als mam er nog zit mijn tekening te laten zien. Terwijl ik naar beneden ga hoor ik stemmen van de woonkamer komen. Dus der is nog iemand wakker.

Niet dat ik niet verwacht had, maar goed. Als. Ik beneden aankom zie ik Louis op de één van de die keukeneiland stoelen zitten. Ik negeer hem en leg mijn schetsblok op het keukeneiland. Ik pak wat water en een paar pilletjes die ik moet pakken. Daarna wou ik naar de woonkamer gaan, maar zodra ik uit de keuken wou lopen botste Louis tegen me aan.

En viel het schets blokje uit mijn handen en viel open op de pagina waar ik vandaag mijn tekening had gemaakt. Ik was zo in schok dat ik pas na een tijd had gemerkt dat Louis het had opgepakt en naar de tekening aan het staren was. Eenmaal terug in staat om enigszins te bewegen neem ik het boekje hardhandig terug, maar ook voorzichtig want ik wil niet dat het stuk gaat. "Dat was een mooie tekening." Zei Louis. Volgens mij zegt hij dat gewoon om me beter te laten voelen.

Dus haal ik mijn schouders en loop verder. Gelukkig voor mij zit mam gewoon nog in de woonkamer. " Hi, mam." " Hallo schat. Hoe gaat het?" " Goed wou je m'n tekening laten zien als dat mag." " Ja hoor laat maar zien." Ik laat de tekening zien. En ze kijkt er trots naar. " Heel mooi Harry." " Dankje mam" en na dat gezegd te hebben neemt ze me in een knuffel. Omdat ik in een ongemakkelijke positie sta ga ik op haar schoot zitten en knuffel dan weer. Na een tijdje val ik in slaap.

Pov. Louis :
Nadat ik tegen Harry was aangelopen voelde ik mijn huid nog tintelen. Ik schudde mijn hoofd en zei tegen mezelf dat het niks was. Eigenlijk kan Harry best goed tekenen dacht ik bij mezelf. Ik liep de keuken uit en zag Harry op de schoot van Anne zitten en als ik het goed zie is hij aan het slapen. Een schattig gezicht.

Ik loop naar boven en sla mijn hand tegen mijn hoofd aan want nu doe ik het weer. Ik ga naar m'n bed en laat me daar vallen. Ik moet iets doen bedenk ik bij mezelf. Ik sta weer op en kijk in de overgebleven dozen die nog in m'n kamer staan. Ik vind er een boek in terug dus lees die maar. Eigenlijk hou ik wel van lezen maar doe het nooit want anderen vinden het niet passen bij mijn reputatie.

Maar dat laten we nu even achterwegen want niemand is hier nu. Na een uur gelezen te hebben hoor ik iemand naar boven komen dus kijk even door de deur. Daar zie ik Anne die de slapende Harry vast heeft. Als Anne Harry's kamer binnen gaat wacht ik even in mijn deuropening en wacht totdat ze weer naar buiten komt.

" Hi Anne." " Hi, Louis ik verschoot me. Wat doe je nog zo laat op?" " Was aan het lezen en hoorde je naar boven komen. En ik had nog een vraagje eigenlijk." " Stel de vraag maar." " Mag ik een knuffel?" Ze lacht heel zachtjes.

" Oh Louis schat dat hoef je toch niet te vragen kom maar hier." En ze spreid haar armen zodat ik haar kan knuffelen. Het is al lang sinds dat ik een knuffel heb gekregen van een moederlijk figuur. Hoe raar het ook is om zomaar ineens met Anne te knuffelen terwijl ik haar niet goed ken brengt het me comfort.

Ik voelde me voor het eerst in jaren veilig in de armen van een volwassen vrouw die ik niet goed ken. Langzaam vormen er tranen in mijn ogen. Ik probeer zo stil mogelijk te zijn, maar als ik me openend te lang stil hou breek ik. Ik voel alle woede, verdriet en al die andere emoties die gelinkt zijn daaraan weg gaan. Anne wrijft zachtjes over mijn rug met haar handen. Het brengt me tot rust.

Langzaam loopt ze met mij nog in haar armen naar mijn kamer toe en legt me op het bed neer. Gelukkig had ik mijn pyjama al aangetrokken. Ze komt naast me liggen en fluistert allemaal lieve woordjes in m'n oor. Langzaam voel ik me wegzakken in een diepe slaap.

Hi allemaal ik hoop dat jullie de story nog leuk vinden en laat gerust een reactie achter.

Once they find themselves. Where stories live. Discover now