14 februari, valentijnsdag. Ik vind het een nutteloze dag, altijd al gevonden. Frank deed nog wel eens wat leuks met me, maar de dag maakte het moment met Frank niet mooier. Nu is nu dood. Ik mis hem, want ik hield van hem, maar toch was hij meer als een broer voor me. Ik heb van iemand anders geleerd wat houden van is. Maar hij is mijn werkpartner, dus dat gevoel heb ik weggestopt. Hij is mijn beste vriend en àls we al een relatie zouden krijgen dan zou van ons overgeplaatst worden naar de andere kant van het land. Dan ben ik hem alsnog kwijt. Eigenlijk wil ik heel graag vertellen wat ik voel voor hem, maar ik ben bang dat het niet wederzijds is.
Ik ziet diep in gedachten als de telefoon gaat. 'Met Eva' 'Hey Eef, met mij.' 'Oh hoi Marion.' 'Heb je al bloemen gehad?' vroeg ze. 'Ik zou niet weten van wie ik bloemen zou moeten krijgen hoor.' antwoord ik eigenwijs. Ik weet best waarom Marion belt. Ze weet dat ik wat voor Wolfs voel. Hij maakt me echt helemaal gek. 'Je weet best wie ik bedoel' ik voel mijn wangen rood kleuren als ze dat zegt. 'Wolfs is hartstikke gek op je, dat zie je van een kilometer afstand. Het verbaasd me dat ie nog niks heeft ondernomen.' 'Mar, hou op! Hij voelt niks voor mij dat weet ik zeker.' Zeg ik. En precies als ik dat zeg komt Wolfs de keuken in lopen. Hij kijkt me raar aan. Ik val stil. 'Hallo.. Eef, ben je der nog?' hoor ik Marion aan de andere kant van de lijn. 'Ja ik ben er nog.' zeg ik afwezig. 'Ik moet gaan Frits staat op me te wachten. Doeii.' 'Haje.'
'Wie voelt er niks voor jou?' vraagt Wolfs. De vraag waarvan ik wist dat hij zou komen maar ik hoopte zo van niet. 'Uh, niemand.' 'Je kan het me gewoon vertellen hoor, misschien kan ik wel een goed woordje voor je doen.' zei hij. Hij had iets van jaloezie in zijn blik. 'Doe geen moeite.' was mijn eigenwijze antwoord. Er viel een ongemakkelijke stilte.
'Kom, wij' hij wees van zichzelf naar mij. 'Gaan iets leuks doen' 'Wat dan?' vroeg ik. Hij liep de trap op en kwam terug met twee helmen. Hij hield de helmen nonchalant in de lucht. Dit vond ik wel een goed idee. Ik stond op en pakte een van de helmen uit zijn hand.
'Zit die goed zo?' vraag ik een beetje onzeker. Wolfs frunnikt nog wat aan de sluiting. 'Het zit perfect.' knipoogd hij. Ik voel dat ik zo rood als een tomaat word en ga snel op de motor zitten. Ik sla mijn armen om Wolfs' middel en hij rijd weg.
Na een tijdje rijden stopt hij op een grasveldje met uitzicht op de Maas. Hij pakt mijn hand en onze vingers verstrengelen, zoals wel eens vaker gebeurd. Na een tijdje lopen stopt hij en doet zijn handen voor mijn ogen. 'Gewoon rustig lopen, ik leid je. Vertrouw me.' Ik liet het maar gebeuren. Ik haat verrassingen maar toch was ik best nieuesgierig. Na een kleine minuut lopen zei hij: 'Eef, je bent de beste partner die ik ooit heb gehad, daar ben ik je heel dankbaar voor. Daarom heb jij dit verdiend.' Hij haald zijn handen voor mijn ogen weg en ik zie een picknickkleed vol lekkers. 'Dit had echt niet gehoeven hoor Wolfs.' zei ik. 'Jawel, kom.'
'Broodje kaas? Chocomelletje?' hij kende me te goed. 'Lekker, dankjewel.' Nam ik het dankbaar van hem aan. Wolfs toverde een bus slagroom tevoorschijn. En spoot een grote toef op mijn chocomelk. 'Mond open.' ik opende mijn mond terwijl ik hem in zijn ogen aan bleef kijken. De mooie blauwe ogen waar hij mij in gevangen hield. Hij spoot wat in mijn mond. Nu pakte ik de bus en bleef spuiten. De slagroom zat over zijn hele gezicht. Hij veegde het weg met zijn hand en smeerde het snel in mijn gezicht. Meneerje wil het zo spelen. Dan kan die het krijgen ook. Na dat we helemaal onder de slagroom zaten zat ik boven op zijn buik en drukte zijn polsen naast zijn hoofd tegen de grond. 'Ik heb gewonnen, wat is mijn prijs?' vroeg ik speels. Hij dacht zichbaar na. 'Ik weet wel iets maar dan moet je wel loslaten. Ik liet zijn polsen los maar bleef zitten op zijn buik. Hij pakte mijn heupen en draaide ons om. Hij zat half liggend op mij. 'Dit is je prijs.' hij drukte zijn lippen zachtjes op de mijne. Even was ik overdonderd, maar als snel kust ik hem terug. 'Dit had ik al veel eerder moeten doen.' zei hij met een smile van oor tot oor. 'Ik ben verliefd op je, Eva van Dongen.' 'Echt?' 'Ja, ik hou van je.' Ik zei niks. 'Hey, wat is er?' vroeg Wolfs nu een tikkeltje bezorgd. 'Ik..' hij knikte dat ik door kom praten. 'Ik hou ook van jou, al een tijdje maar ik was bang. Bang dat ik je zou verliezen als ik het je zou vertellen. Omdat ik dacht dat het niet wederzijds was.' vertel ik wat mij dwars zit. 'Eef, ik ben al smoorverliefs op je sinds onze eerste ontmoeting. Je hoeft niet bang te zijn dat ik wegga. Ik hou zielsveel van je Eef.' Dit deed mij blozen. 'En je bent nog mooier als je rood word.' Deed hij er nog een schepje boven op. Waardoor ik nog roder werd.
'Dus Eva van Dongen, wil jij mijn valentijn zijn? Voor altijd?' Als antwoord drukte in met alle liefde die ik in me had mijn lippen op de zijne. Die hij maar wat te graag beantwoordde door met zijn tong langs mijn lippen te gaan. Ik opende mijn mond om hem toestemming te geven. We verkende elkaars mond met onze tong en Wolfs gleed met zijn hand onder mijn shirt en streelde langzaam via mijn buik omhoog. Ik verstijfde een beetje. Hij leek het te merken want zijn hand zakte wat.
'Haha, ik wist het wel.' We schrokken van de stem en keken recht in grijzende gezicht van Marion.
The End
