The Amnesia Man

Chapter 21: Weirdest Dream

3 Weeks Ago, After the Wedding.

Habang nasa kalagitnaan ako ng aking Tulog, Napanaginipan ko si Carlo na nagdulas sa Hallway ng Campus.

Medyo, May pagkacomedy 'tong Panaginip ko, Kaso..

Nabagok siya At Tinakbo sa hospital. Pagdating namin sa Hospital,

Nakita ko siyang Nakatulala. I asked him, "Carlo, Are you alright?" Hindi niya ako sinagot.

Ganun, parin siya Nakatingin sa Bintana. Parang hindi na kumukurap. Kaya tumawag ako ng Doctor. Kaso pagkatawag ko sa Doctor, He says na He's on Coma. Nagulat ako sa sinabi ng Doctor, Dahil lang sa pagkadulas, Magkakacoma siya. Hindi pupwede! Ganoon na naman Takbo ng buhay namin, Lilimot na naman siya ng Ilang Buwan, at Hahanap ng Gabay sa iba para masuklian ang Pagmamahal.

Ang payo ng Doctor sa akin ay, Kausapin ko lang siya ng kausapin at Ipaalala sa kanya kung sino ako sa buhay niya. At Game naman ako para Gawin yon! Kaso..

Ang pagkakamali ko lang ay, Hindi ko gaanong napakilala ang Sarili ko sa takot. Kaya nung bumalik na siya sa dating niyang Kalagayan ay,

HINDI NA NIYA AKO NA KILALA!

Hindi ko alam kung anong Gagawin ko nung sinasabi niyang sino, Ako.

Ang sakit isipin na nagpakaduwag ako, dahil lang na nagpapakilala ako. Medyo, Hindi-hindi. As In, Super Tanga ko.

Hindi ko manlang inisip ang Pangyayarihan ko kung Sinabi ko kung sino ako. Hindi naman ako impostor!

Nagising ako sa Kalagitnaan ng aking panaginip. At napansin kong Namamaga ang aking Mata at Umiiyak.

Akala ko, Totoo ang Lahat. Sa sobrang Takot ko ay, Tinawagan ko pa si Carlo nang Hating Gabi.

Naniniwala naman ako sa mga Sabi-sabi ng mga Matatanda na, Pag daw naalala mo ang Isang panaginip hindi magkakatotoo. Pero, Hindi nga? E bakit parang Klarong-klaro ang Panaginip ko. Parang Totoo!

Nako. Lord wag naman po sana, Mahal na mahal ko po yung Tao e.

Hindi ako makatulog sa sobrang stress, Bumaba ako ng kusina para uminom ng Tubig. Hindi ako mapakale, Kung saan-saan ako umiikot. Inabot ako ng umaga sa kusina. At nakita ako ni Mama na doon natutulog.

"Anak, Bakit ka nandyan?" Paggising sa akin ni Mama,

"Ah-Eh, May Bad dream kasi ako e." Sabi ko,

"Tse. Kape pa more! — Nga pala, Hindi ko ba nasabi sayo?" - Mama

"Ang Alen? — Ma, Timpla mo ko Kape." Sabi ko habang Naghihilamos.

"Na.. Dito na titira ang Papa mo at si Michelle." Sabi ni Mama, Sa sobrang tuwa ko. Ang Nasa kamay kong tubig, Naibuhos ko sa damit ko.

"Hmm. Sige, Kire pa." Pagbibiro ni Mama,

"Mama naman."

"Biro lang." Ngiti niya sa akin, Kahit hindi naman nakakatawa. Corny nga e.

Habang naglilinis kami ni Mama ng bahay, Biglang may Kumatok.

*Knock-Knock* "Sweetheart!" Sigaw ni Papa,

"Sweetheart, Why so Jeje? Iww." Pandidiri ko,

"Eto na. — Ano bang Jeje?" Tanong niya, "Kontrabida!"

"Hi, Michelle." Hinug ko si Michelle ng Mahigpit at Binulongan. "Ang Jeje nila, Mama? Nakiki-In. Iww."

"Hayaan mo sila, Satin nga Baby e." Sabi ni Michelle,

"O tingnan mo sainyo, Baby! Haha." Panlalait ni Mama, "Bakit, Pinapadede ba kayo at Tinatawag kayong Baby?"

"Hmmm." Pangwawalkout ko.