as i told you •yoonmin•

07

minki: jimin
eve geç geleceğim
aç olurum yiyecek bi şeyler al

jimin: tamamdır hyung

minki: jimin
bu hyung mevzusu hakkında konuşmuştuk

jimin: doğru
haklısın özür dilerim

minki: minki falan de
ne dersen de
ama hyung veya abi falan deme
kaçıncıya söylemem gerek bunu

jimin: tamamen aklımdan çıkmış
özür dilerim

minki: dileme
sadece yapma

jimin: tamam
uyarmana rağmen sürekli tekrarlayacak değilim

minki: güzel
diyecek başka bir şey yoksa
konuşma boşuna uzuyor

jimin: biliyor musun bilmiyorum
yani yoongi hyung haber vermiş olabilir
yoongi hyung dün gelip
senin bir kaç eşyanı bıraktı bize
bende odana girmemi sevmiyorsun diye
başka bir yere koydum
sen gelince sana veririm

minki: haberim var
bir de yoongi
bundan sonra yanında oturup bir kahve içtiğini de söyledi
anlam veremedim jimin
bir şey demek ister misin

jimin: buraya kadar gelmişti
bende ayıp olmasın diye davet ettim

minki: ayıp olmaz jimin
ayıp olmaz
etrafımda veya
arkadaşlarımdan birinin etrafında dolanmaya
falan kalkma sakın
onları rahatsız edecek bi şey yaparsan sonu iyi olmaz

jimin: böyle bir şey yapmıyorum

minki: güzel
yapmayacaksın da zaten
istediğinle konuş umrumda değil
ama aramızdaki meseleden saçma sapan kimseye bahsedipte kimseyi bana düşman yapma
gerçi asıl hikayeyi duyan
sana düşman olur
orası ayrı mesele

jimin: ben aramızdaki hiçbir şeyi
hiç kimseye anlatmıyorum
kimseye de anlatmam
böyle konulara başkalarını karıştırmayı yanlış bulduğumu söylemiştim

minki: yapman gereken bu jimin
neyse ne yaparsan yap
gram umurumda bile değilsin
eve gelince ne diyeceksen de
şimdi eğlencemi bozmayı istemiyorum

-

-jimin-

kötü hissediyordum. benim bu hayattaki neredeyse tek varlığım, tek ailem abimdi ve onunla da böyleydik. bu durum beni yaralıyordu, berbat hissetmeme neden oluyordu.

son mesajına cevap vermemiştim, daha fazla kötü söz duymak istemiyordum. zaten onunda istediği buydu, benim ona cevap vermemem onu mutlu ederdi. eh benimde her zaman en büyük isteğim her ne olursa olsun abimin mutlu olmasıydı. her ne kadar böyle olsakta, hayatta değer verebileceğim tek
ailem oydu.

ona abi dememi istemiyordu, onu da anlıyordum bazen aslında. belki onun yerinde olsam ben de mi böyle yapardım diye düşünüyorum, yine de sanırım ben ne olursa olsun böyle yapmazdım.

ben daima yalnızdım. çok yalnız büyümüştüm ve aynı şekilde de hayatıma devam ediyordum. nedeni bilinmez, sanırım insanların beni olduğum gibi kabul etmesi zor oluyor. eğer öyle olmasaydı çevremde illa birileri olurdu değil mi? veya belki de sadece sosyal becerilerim düşüktür, bilemiyorum.

aniden elimden bıraktığım telefonuma bakmıştım, ışığın yanıp söndüğünü görmüştüm. gözlerimi ekrana çevirdiğimde abimden bir mesaj daha görmüştüm. ilk anda ister istemez mutlu olmaya devam ediyordum sürekli. etmemeliydim üzülenin ben olacağını bilmeme rağmen devam etmemeliydim.

minki: jimin
ağrı kesici ilacımda bitmişti sanıyorum ki
ondan da al

mesajına yine cevap vermemiştim. çünkü zaten bahsettiği ilacının bittiğinin farkındaydım, ve bu yüzden yedek almıştım. onu düşündüğümü bilse kızar mıydı acaba bana? o benim abimdi, çabalamaktan yorulmayacağım tek kişi oydu benim için. ne yapmam gerektiği hakkında bir gram bile fikre sahip değildim.

-

ayy merhaba güzellikler
bu bölümde bu şekilde oldu, jimin ve minki'nin ilişkisini görmüş oldunuz.

bu arada, asla son zamanlarda hiçbir şeye vakit bulamıyorum 7ye kadar süren derslerim nedeniyle fakat yine burdayım!

neyse sizi seviyorum kendinize iyi bakın
muah muah