A Deal with the Badboy (COMPLETED)

Epilogue

Epilogue

Third POV

After 5 years.

"Goodmorning." Bati ni Naomi sa batang si Camilla. Ngumiti ang bata at yumakap sa kaniyang tita.

"Goodmorning, tita." Ang batang si Camilla na tatlong taong gulang noon ay walong gulan na ngayon.

"Ready ka na bang bisitahin ang mom tita Callie mo?" Tanong ni Naomi sa bata kaya agad itong napangiti ng malawak, kasalukuyan silang nag hahanda upang pumasyal kila Callie at Gabriella.

"Oo naman oo, sobrang miss ko na sila lalo na si Mom." Mapait na napangiti si Camilla. "I remembered the time sobrang lungkot ni Dad dahil wala si Mom."

Matapos nilang nag handa ay lumabas na sila ng silid ni Camilla kung, sa hallway ay naroon ang binatang si Pierre.

"Let's go?" His deeo baritone voice echoed on the long hallway of his mansion. Hinawakan ni Pierre ang kamay ni Camilla at binuhat sa kaniyang kaliwang balikat ang bag ba dala ni Naomi.

After five years of undergoing therapy ay gumaling si Pierre. Hindi man makapaniwala ang nga doctor dahil biglang nawala ang kaniyang sakit, the therapy will only extend his life for years but not to cure his illness ngunit isang araw ay nagulat nalang sila sa isang himalang nangyari.

He's now completely fine, and perfectly healthy again.

Lumipas ang halos isang oras nilang byahe at tumigil ang kotse sa isang open space place. Nang lumabas si Pierre at sumalubong sakaniya ang mga berdeng damo at ang maaliwalas na asul na langit.

"Laoag Floral Garden Inc." Basa ni Naomi sa dashboard na nakalagay sa gate. Mapait itong ngumiti.

"Shall we?" Tanong ni Naomi habang itinuturo ang malaking gate. Bumuntong-hininga si Pierre bago humakbang ng tuluyan patunggo sa malaking gate.

Nang makapasok na sila ay umihip ang malamig na hangin at tinangay ang ilang hibla ng buhok ni Camilla. Her eyes widened ng may makita.

"Mommy."

Dali-daling tumakbo si Camilla sa isang puntod, naroon si Ms. Hariet at Ms. Melanie nakaupo sa isang blanket habang tinititigan ang pangalan na nakaukit sa puntod.

She hugged both of her Lola at naupo sa gitna ng dalawang Ina.

"It's been five years since she's gone." Ms. Melanie mumbled ng makarating na sila Pierre sa puntod kung nasaan sila.

"And exactly three years since she left." Pierre muttered kaya napatingin ang ina ni Gabriella. Bumuga ng malalim na hininga si Pierre bago naupo sa blanket na naka-latag sa malambot na Bermuda grass.

"I miss her so much."

Ms. Hariet smile. "Pero narito ka na upang makita ang anak ko."

"Ma!"

Isang tinig ang kanilang narinig kaya lahat sila ay napalinggon sa kanilang likuran. There she is, Gabriella Shathene Villafuente Candreva.

Agad na tumayo si Pierre upang tumakbo patungo kay Gabriella agad niya itong niyakao at binuhat sa ere.

"God knows how I patiently wait for this day to come." He whispered sabay ang pag-halik sa malambot na labi ni Gabriella. "Three years if not able to see you in personal was the most toughest part of my life."

Gabriella caressed his soft cheeks. "The long wait is over, baby!" Tumingin siya sa kaniyang ina. "Abogado na ako!"

Nakamit na niya ang kaniyang pangarap, she's already a lawyer. Right just after two years since Callie died, she left Philippines upang mag aral sa Russia sa tulong ng kaniyang ama.