Until Forever [ON GOING]

Chapter 3

Nandito na ako ngayon sa loob nang bahay nila alam ko naman na ang mga pasikot-sikot dito sa loob nang bahay nila minsan dito ako nakikitulog sa guest room nila ganon din si Matteo lalo na pag wala si mommy. Nasa harapan na ako nang kuwarto nito at pinuhit ko na ang seradura nang pintuan nito nasa kama ito nakahiga.

"Du!" tawag ko dito

"SARAHH!! kanina ka pa?!" tanong nito

"Hindi naman tara na?"

"Tara na"

Nandito na kami ngayon sa mall dumaretso muna kami Jollibee para kumain. Pagkatapos ay pumunta na kami sa salon.

"Wow! Ang gansana natin ahh!" biro nito sa akin

"Suuss papalibre ka lang sakin eh" saad ko

"Hindi noh!"

"Kung ganoon ay gusto mo din akong purihin kita sa bago mong hairstyle? O sya sige maganda, bagay sa'yo, oh ano quits na tayo ha?" Biro ko dito

"Pero mas gusto ko padin dati mong hairstyle" saad nito na kinasimangot ko

"Loko tignan mo to matapos purihin babawiin mo din"

"Eh sa mas gusto ko pa din dati mong hairstyle, pag hinahawakan ko ang haba haba ngayon hanggang balikat nalang" saad nito habang hinahawakan ang buhok ko

Maski ako mas gusto ko yung dati kong buhok pero wala namang masama kung kahit minsan lang eh subukan ko naman ang ibang mga hairstyle.
Maganda mag diskubre.

"Mas magaan na ang pakiramdam ko ngayon kasi hindi na mahaba ang buhok ko pero katulad mo mas gusto ko padin ang dati kong buhok pero wala namang masama kung kahit ngayon lang ganito ang buhok ko"

"Oo na, hindi naman ako mananalo sayo eh"

"Ano? Saan na tayo pupunta ngayon?" Tanong ko sa kanya

"May magandang palabas ngayon"

"Sasabihin mo lang na "ilibre mo naman ako sa sinehan" ay nahiya ka pa. Halika na nga!" Kinuha ko na ang kamay nito at hinila palabas nang salon.

Habang naglalakad kami ang may tumawag saakin

"Si mama teka lang ah sagutin ko lang toh" paalam ko dito.

"Ma? Bakit po?"

"He's gone" si mama mula sa kabilang linya ay rinig na rinig ko ang iyak ni mama maski ang pamilya ko na humahagulgul sa likod nito.

Pinatat ko na ang tawag at napaupo ako sa sahig sa nalaman ko wala na si papa si papa yung laging sumusuporta sakin sya yung naging andyan pag may kailangan ako tapos ngayon wala na sya.

Alam ko namang kahit anong araw pwede na sya mawala sa amin pero hindi ko tanggap. Sa halos dalawang linggong pagka confine ni papa sa ospital ay sinabi na nang attending physician nito na talagang wala nang magagawa pa ang nga ito sa sakit ni papa. Kumalat na raw sa katawan nito ang cancer cells at nasa terminal case na.

Nagpahatid ako sa family driver namin namin na si Mang Andro papuntang ospital kung saan naroon ang labi ni papa kasama ko padin si Matteo. Pagdating ko ay sinalubong ako nang naghihinagpis kong ina.

"Wala na sya" lumuluhang sabi nito syempre pa ay muli na naman itong humagulgol

Parang nadudurog ang puso ko na makita si mommy nang ganito i've never seen her like this ngayon lang and it really breaks my heart into pieces. My mom loves my dad so much at alam kong ganoon din si papa rito.

Ilang sandali pa ay dumating narin si Kuya Lancer ang kaisa isa kong kapatid. Lagi kasi syang busy sa kanyang pag-aaral ilang taon nalamang ay makaka graduate na ito.

Alam na din ni kuya ang nangyari.

"May pinamimigay ang papa mo sayo" saad ni mama sabay abot saakin nang isang sulat. Idinikta daw iyon ni papa bago sya pumanaw.

Sa loob nang isang linggong burol ni papa ay palaging nasa tabi ko si Matteo hindi sya umaalis sa tabi ko. Umaalis lang ito kapag pumapasok sa eskwelahan. Pag labas naman nito ay dumederetso ito sa purenarya kung saan naka burol si papa.

Ngayon na ang libing ni papa at hindi pumasok si Matteo sa school para damayan ako.

"Sarah are you alright?" Tanong nito sa akin matapos mailibing ni papa

"I'm fine don't worry about me"

"You should take some rest ilang araw kanang walang tulog baka kung ano pa mangyari sayo" nagaalalang sabi nito

"Mamaya nalang, hindi rin naman ako makakatulog agad"

"Tanggap mo na ba ang nangyari?" Tanong nito na naging dahilan nang pagiyak kong muli.

"Oo na hindi" sagot ko

"Hey don't cry! He's in a better place now"

" I know, i know pero masakit parin kasi. Noong nabubuhay pa sya kahit sobra nyang busy with his work, he always found time for us, to be with us, alam mo yun? At mamimiss ko syang sobra" pagamin ko dito

"Yeah, your father was a very gentle and loving person. Kung minsan nga pakiramdam ko ay ama ko rin sya. He treated me like his own son, lalo't wala naman dito ang daddy ko"

"Ang swerte ko sa kanya noh?"

"You bet. Ang mama mo? How is she taking it?"

"Syempre nalulungkot, they've been together for over twenty six years, tignan mo naman matatag ang pagsasama nila. Kung sa ibang couples naghihiwalay na kaagad after several years sila hindi "

"Hanga ako sa kanila how i wish ganon din ang parents ko" si Matteo. Si tita Carmi at ang dati nitong asawa ay naghiwalay na yung asawa nya nasa ibang bansa na daw.

"It's okay, ang mahalaga ay masaya na sila sa sari-sarili nilang buhay" saad ko dito

***

Mabilisang update lang po HAHAHAHA. Salamat po sa lahat nang mga patuloy na nagbabasa sana po suporta nyo padin ako hanggang matapos ko itong story na ito kahit na madalang ako mag update.
Salamat po! <3

Follow me on my soc meds:
FB: @starrylight
IG:@JustAshMattG

Love lots!❤️