ვარსკვლავებიან ღამეს შემიყვარდი💙⭐🌠

თავი 12

თავი 12

ნინას თვალთახედვა:

სამი თვე, სამი თვე და არანაირი წესიერი ჩახუტება, კოცნა. სრულიად არაფერი, ვეღარ ვგრძნობ მის სურნელს, წესიერად აღარც მინახავს იმ დღის შემდეგ. უბრალოდ ერთი რაღაც არ შეცვლილა, ტრადიციას არ ვარღვევთ და აივანზე ისევ გავდივართ, ოღონდ ერთი რაღაც შეიცვალა არ ვსაუბრობთ. მე ვარსკვლავებს ვუყურებ, მისი მზერა კი მე მწვავს. სევდიანი ღიმილით მაკვირდება. როცა შევხედავ ვამჩნევ როგორ უნდა იყვიროს, გაქრეს, უნდა ჩემთან ყოფნა, მაგრამ ვიღაც/რაღაც აკავებს, არ აძლევ სიხარულის უფლებას. მობილიურზე თუ ვსაუბრობთ მისი ხმა იმდენად სევდიანია, რომ ჩემდაუნებურად ცრემლები მცვივა თვალებიდან. ვიცი რომ უჭირს და თავის თავს ადანაშაულებს ბევრ რამეში, მე კი ვცდილობ ჩემი ემოციით აღარ დავამძიმო. მინდა ვანუგეშო და დავარწმუნო რომ ყველაფერი კარგად იქნება და რა თქმა უნდა მჯერა ამის.

ორ დღეში დაბადების დღის წვეულება აქვს სანდროს. დედამისმა, ქალბატონმა მაკამ კი მე და ნიკა დაგვპატიჟა. ისეთი თბილი ხმით მესაუბრა, რომ უკვე ყველაფერი მოგვარებული მეგონა. მანაც იცის სანდროს გეგმის შესახებ, ეს კიდევ ერთი მიზეზია იმისა თუ რატომაც არ ვნერვიულობ ძალიან.

ბავშვები, ყველა მამხიარულებენ. თეკლა და ლიზა მოწყენის საშუალებას არ მაძლევენ. თან ახალი ამბავიც ძალიან მახარებს ლიზი და ლაშა ერთად არიან. მგონი მათზე მეტად მე მიხარია ეს ამბავი, ისეთი აჟიტირებული ვიყავი.
მოკლედ მოვყვე ახლა როგორ დაადგა ლაშას საშველი და უთხრა მიყვარხარო:
ერთ საღამოს ბავშვები ჩემთან იყვნენ, ფილმის ყურების, საჭმლის ჭამის შემდეგ ყველა შევთანხმდით რომ სთუმი უნდა გვეთამაშა. რამდენიმე დატრიალების შემდეგ ბოთლი ჩემსა და ლაშას შორის გაჩერდა. ამ ბოთემაც საბედნიეროდ მოქმედება აირჩია და მეტი რაღა მინდოდა:

- Well well well well... - ეშმაკური გამომეტყველბით ვუყურებ, სახე დაუსერიოზულდა.