Defiant Youth Series #3: Her Unwanted Life

CHAPTER 4: Back To Sorsogon

Zaphria's POV

It's been a couple of weeks pass by magmula nong malaman ni Claire ang nangyari sa akin. Akala ko iiwasan at pandidirihan niya ako matapos niyang malaman ang nangyari sa akin pero nagkamali ako- mali ang inakala ko. Walang nagbago sa pakikitungo niya sa akin gaya ng dati ganoon pa rin ang trato niya sa akin, I can say na I am so lucky to have her as my best friend.

By the way, naglakas loob akong magsampa ng kaso sa mga nagtraydor at gumahasa sa akin makukulong ang mga kasabwat sa panggagahasa sa akin ng walong taon samantalang ang mga taong humalay sa akin mahigit sampung taon sila ikukulong sa bilangguan. Nagmakaawa pa sa akin ang mga magulang nila lalo na ang magulang ni Nikko pero hindi ko pa rin inatras ang kaso ko sa kaniya hinding-hindi ko gagawin 'yon. Nagalit pa ang mga magulang ni Nikko pero pinairal ko ang pride ko kahit sa ganitong pamamaraan man lang matulungan ko ang sarili ko na kalimutan ang lahat ng nangyari.

Nalaman ni Papa ang tungkol sa panghahalay ng pinsan ko at nang kaibigan niya sa akin sa una hindi siya naniwala dahil baka daw ginagawa ko lang lahat nang 'to para makuha ko ang atensyon niya nagalit ako sa kaniya that time dahil kahit minsan hindi naman talaga niya ako pinakinggan. Ilang araw matapos niyang malaman ang katotohanan napagtanto niyang maling-mali ang ginawa niyang hindi paniniwala sa mga sinabi ko. Sobra ang galit na naramdaman ni Papa that time muntik na niyang mapatay si Nikko at ang lahat ng mga naging kasabwat nila sa panghahalay sa akin. That time na-realized ko na may puwang pa rin ako sa puso ni Papa he even did apologies to me not just because I'm his daughter kundi dahil sa lahat ng mga pagkukulang niya sa akin bilang ama.

Iyak ako nang iyak dahil for the first time nagkausap kami ng Papa ko nang matino yung hindi nagsisigawan, nagbabangayan o ano man na nakaraang ginagawa namin kapag nag-uusap. I think heto na talaga ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko kahit na nasaktan ako. May magandang naidulot din pala ang pagkakahalay sa akin but I'm not saying na dapat magpahalay din kayo para malaman kung ano ang maidudulot nito sa buhay niyo what I meant is kung hindi nila ako ginahasa hindi ko malalaman ang tibay nang friendship namin ni Claire at higit sa lahat hindi ko mararamdaman na may pamilya pa pala ako. Sana ganito na lang lagi...sana lagi kaming masaya ng mga taong nakapaligid sa akin.

Napagdesisyunan ko na magbakasyon muna sa probinsya kung saan ako nagmula kaya naghahanda kami ngayon ng mga gamit na dadalhin para sa one or two months vacation.

"Ria! Matagal ka pa dyan? Anong oras na ano ba bilisan mo namang kumilos!" kilala niyo na siguro kung sino ang sumiyaw e ano? Well, it's Claire ang maingay na best friend ko.

"Oo na! Pababa na!" sigaw ko pabalik.

Kinuha ko na ang dalawang maletang dadalhin ko pati na rin sling bag ko kung saan ko ilalagay ang mga importanteng bagay like Cellphone, Wallet, girl things and etc. Pagkababa ko ay nadatnan ko sina papa, Claire at mang Yoli na masayang nagku-kwentuhan napatigil sila sa pag-uusap ng marinig nila ang mga yapak ko.

"What took you so long? My God sayang 'tong make up ko kung wala man lang akong mapaglalaanan nito." inis na sabi ni Claire at nag-flip hair pa.

"Ang ingay mo talagang babae ka, oh nasaan ang mga gamit mo? Don't tell me maghihiraman tayo ng gamit?" sabi ko at nag-rolled eyes.

Minsan kasi kapag may lakad kami hindi siya nagdadala ng gamit niya mabigat daw kasi kapag magdadala pa siya may motto pa nga 'yan e 'Ang magaganda hindi nagbubuhat ng mabibigat na gamit.' ito lagi ang sinasabi niya kapag may lakad kami kaya nga yung ibang mga damit ko nasa bahay na nila e.

"Ang magaganda hindi nagbubuhat ng mabibigat na gamit." sabi niya na sinabayan ko.

I told you she's always like that mabuti sana kung maganda nga talaga siya but i hate to say this she's beautiful both in and outside- maarte nga lang.