HANDCUFFED

CHAPTER 01

PASSED OUT

"I'm tired Eve"
A first hurtful statement i confessed to my cousin

"Wow congrats Zi, sa wakas na taohan ka narin"
Sinabi ng pinsan ko sabay irap

"How come cous na sa haba haba ng advice ko sayong mag give up eh ngayon ka pa lang nakinig sa akin"
Dugtong niya matapos siyang umirap

Hayyyy totoo nga ang sinabi niya after 5 long years of being a martyr ngayon lang ako sumuko

"Because Zi i am..."

"You are?"
May bahid ng pag tataka niyang tanong

"I am..."
I can't say it so easily so the tears that i've been holding since she came started to glide down against my face and i can't help but to sob.

"You are what Zi?!"
Tanong niya na may puno ng pagkairita ang tono at yumuko na lamang ako

"Zi come on tell me! Nag aalala na ako bakit kaba umii-

"I am pregnant with his child"
There, I've said it in my most calm voice

"Oh come on hindi na ako magugulat niyan mas nagulat pa nga ako sa ibinalita mong susuko kana eh"
Sinabi niyang nang may pait ang pag kakabigkas

Umiyak lang ako ng umiyak dahil sa sakit na nararamdaman ko. Hindi ko alam, hindi ko mawari litong lito na ako.

Umalis ang aking pinsan sa pagkairita dahil sa aking paulit ulit na pag sutil sa kanyang mga payo

I cried and cried till my own sob suffocated my breathe and the darkness came it's way to me.

"I love you Roe"

"I love you more honey"

"Then why am i still here in this situation?"

"You know the situation Zi stop nagging me about those complaints"

"But-

"No more buts Zianna, now if you'll excuse me i'm tired"

"Roe please dont leave me like this agai-

Humahangos ang aking pag hinga matapos magising sa isang bangongot ng katotohanan

Kinalma ko muna ang aking sarili bago inilibot ang aking paningin sa aking kinahihigaan. Isang madilim na silid ang aking kinalalagyan na tiyak akong pag mamay ari ng aking pinsan.

"Paano ako nakapunta rito?" Tanging katanongang nag lalaro sa aking isipan sapagkat sa huling pag kaka alala ko ay naroroon ako sa aking condo nang bigla akong nawalan ng malay

Linisan ko ang kamang aking kinahihigaan para hanapin ang aking pinsan

"Eve?"
Tawag ko sa aking pinsan ngunit walang sumagot

"Eve?"
Tawag ko ulit pero mas linakas lakasan ko na ang aking boses

"Yes? I'm here in the kitchen"
Sigaw na tinig ni Eve

Nang marinig iyon ay agaran ko siyang dinalo sa kusina para itanong kun papaano ako napunta rito

Bumungad sa akin ang amoy ng nilalagang baboy.

"Hmmm parang ang sarap naman ng niluluto mo"
Sabi ko kay Eve

"Chee! nambola kapa"
Sabi niya sabay halak hak

"Sinigang ang niluluto ko makaka buti to para sayo lalo nat linagyan ko ng maraming gulay"
Dagdag na saad niya

Masarap talagang mag luto si Eve lalo nat may sarili siyang restaurant na lumago ng maayos dahil sa masasarap na lutuin niya.

"Sit down Zi after 3 more minutes maluluto na ito"
Sabi niya

Tumango lang ako kahit hindi niya ito nakikita at agarang pumunta sa dining table para umupo. Naka prepare na ang hapag kainan kaya wala na akong nagawa kundi ang umupo at maghintay na lamang.

"Done!"
Sigaw ni Eve at malaki ang ngiti habang dala dala ang pot na may lamang sinigang at inilapag sa aking harapan.

Nag simula na kaming kumain at halos hindi na ako mag kanda uga uga sa pagkain dahil sa sobrang sarap nito.

Naalala ko may katanongan pala ako kay Eve.

"By the way Eve how did i get here?
I asked after finally finishing the dish

"Why? Seriously? You scared the shit out of me Zi!"
Na bigla ako sa bulyaw niya. Hindi ko alam kung matatawa ako o kung ano dahil nangungulay kamatis nanaman ang pisngi niya.

"What did i do"
I asked

"I came back at your condo and saw you passed out crying and i don't know what to do cause you're pregnant, i was actually about to run you at the hospital but i ended up here in my condo."

I passed out? Bigla akong nangamba para sa batang nasa sinapupunan ko, para sa anak ko.

"Don't worry i got you checked by my personal doctor and she said you're doing fine and the baby"

Parang may tinik na nawala sa aking dibdib ng marinig ko ang kaniyang mga sinabi.
Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin kung sakaling mawala ang anak ko. Wala na akong magulang at ang tanging taong konektado sa akin ay palagi nalang akong pinapasakitan.

"Maraming salamat Eve. Hindi ko alam ang aking gagawin kung sakaling may mangyara sa anak ko"
Sabi ko na halos mangiyak na dahil sa isipang maaring mapahamak ang aking anak dahil sa aking kapabayaan

" No worries Zi and i called Roe to come here cause something came up"
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya

"Why did you call him Eve?!"

Hi guys! This is my very first ever published story so please do support🥺😚