AYZA | YARI TEXTİNG

3.4

🌙

Ayza, gördüğü kişi ile suratına gülümseme yerleştirdi ve masaya doğru ilerledi. Biliyordu ki Cihangir'in annesi ve Ayça'nın annesi arkadaşlardı.

Ayza masaya iliştiğinde üzerinde gezinen bakışları farkediyordu. Belkız ve Cihangir'in bakışlarını.

Ayça, Cihangir'in geldiğini gördüğünde gülümsedi ve oturuşunu düzelterek ona bakmaya başladı.

"Hoş geldiniz." dedi Cihangir düz sesi ile. Şu an ortamda gergin bir hava vardı ve bunu fark eden sadece Belkız ve Cihangir'di. Çünkü, Ayza ateş saçan gözleri ile karşısında sevdiği adama gülümseyerek bakan Ayça'ya bakıyordu.

Cihangir, Ayza'nın yanına Ayça'nın da tam karışına oturmuştu. Belkız da Ayza'nın diğer tarafına oturmuş gergin yüz ifadesiyle masadakileri inceliyordu.

Cihangir'in annesi konuşmaya başlamıştı. "Nergis Ayça'ya gelmiş ziyarete. Bana haber edince ben de çağırdım bu akşam."

"İyi yapmışsın, anne." dedi Cihangir. Ayza ise Cihangir'in söylediği bu cümle ile tek kaşını kaldırmış Cihangir'e bakmıştı. Sahte gülümseme ile önüne dönüp ellerini Cihangir'in bacağına koyup uzun tırnaklarını bacağına batırmıştı.

Cihangir, ne olduğunu anlamamış bir şekilde bacağına ve daha sonra da Ayza'ya bakmıştı. Ayza'nın yaptığı bu şey canını yakmamış tam tersine kanının kaynamasına sebep olmuştu. O eli acilen ordan çekmeliydi.

Cihangir elini Ayza'nın eline koyup tuttuğunda Ayza'nın bacağına koydu.

"Ee? Ayça sen ne yapıyorsun bakayım?" diye sordu, Cihangir'in annesi.

"İş arıyorum, Leyla Teyze. Bazı yerlere cv'imi bıraktım. Geri dönüş bekliyorum."

"Haydi bakalım. Hayırlısı olsun."

"Kim alsın seni işe?!" diye mırıldandı, Ayza. Sadece yanında oturan Cihangir ve Belkız duymuştu dediği şeyi. Cihangir gülümsemesini bastırmaya çalışıyordu. Ayça'nın bakışları ise Cihangir'in üzerinden asla ayrılmıyordu. Ayza daha fazla dayanamayacak ve Ayça'nın üzerine atlayacaktı.

Cihangir fazlasıyla derin bi geçmişi olan kızla aynı masada oturuyordu. Ayza buna normalde olsa izin verecek genişlikte bir insan değildi ama masada büyüklerin olması sebebiyle bir şey diyemiyordu. Ama bu masadan kalktıklarında Cihangir'i iyice bir sorguya çekecekti. Aslında onun bir suçu yoktu ve bunu biliyordu ama sinirini bir şekilde atmalıydı. Bundan faydalanacak kişi de tabii ki Cihangir olacaktı.

"Ayza, sen görmeyeli fazla güzelleşmişsin kızım." dedi Ayça'nın annesi. Ayza bakışlarını önündeki tabaktan alıp Ayça'nın annesine doğru çevirdi bakışlarını ve gülümsedi. Nergis Hanım'ı seviyordu. Ayça asla annesine benzemiyordu.

"Teşekkür ederim, Nergis Teyze."

"Sen çalışıyor musun?"

"Evet, kreşte. Eve yakın sayılır hatta."

"Aa!" dedi sevinçli ses tonuyla. "Çok sevindim, tatlım."

"Teşekkür ederim." dedi ve gülümsedi, Ayza. Herkes önündeki tabaktan yemeklerini yemeye devam ederken kısa kısa sohbetler dönüyordu. Ara sıra Cihangir de sohbete katılıyor ama Ayça ile muhabbet döndüğünde susmak zorunda kalıyordu. Ayza bakışlarıyla Cihangir'i delip geçiyordu çünkü.

"Ayza?" diye ona doğru seslenen Ayça'nın sesini duyunca elindeki çatalı bırakıp bakışlarını Ayça'ya çevirdi. "Görüştüğün birisi var mı? Kendine fazla bakım yapıyorsun gibi geldi."