Sarışın || Texting

2.6

Şuraya Hazal'ımı da bırakayım 

Hazırsanız yeni bölüme geçelim

Efe Kandemir 

Yolda yürürken ayağıma gelen taşı topmuşçasına ileriye fırlattım. Abi bunu yapmaya bayılıyorum. 

Yürümeye devam ederken aklıma gelen şeyle Tankut bakkalın önünde durdum. Gamzelim Albeni severdi. 

İçeri girdiğimde yirmi kutu Albeni alıp çıktım. Yok canım abartmadım ki.

Yavaş yavaş yürümeye devam ederken Deren'in beni sevdiğini düşünüyor ve karnımda kelebeklerin uçuşmasına neden oluyordum.

Bu da benim hoşuma gidiyordu.

Şimdi siz diyeceksiniz ki nereden öğrendin sen Deren'in seni sevdiğini? Hemen anlatam ablacım.

Şimdi maç günü bizimkilerle antrenmandaydık. Ben yanlarından suyum bitiği için Osman abiden su almaya kantine indim. 

Bir de ne göreyim. Bizim kızlar oturmuş toplantı gibi bir şey yapıyorlardı. Yanlarına gideyim dedim ama Deren'in 'Efe' demesiyle uzaktan dinlemeye karar verdim. 

Duyduklarım pek iç açıcı olmasa da sevindiğim tek şey Deren'in beni sevdiğiydi.

İşte bunları öğrendikten sonra Deren'le konuşmaya karar vermiştim. Artık sevgili mi oluruz orasını bilemem. Ama inşallah sevgili oluruz. Amin.

Derenlerin evinin önüne geldiğimde asansör servis dışı olduğundan 13 katı merdivenlerle çıkmak zorunda kalmıştım.

Ne zaman hayat bana götüyle gülmeyecek?

Lan sen hiç aynaya bakmıyor musun?

İç sesimin dediğini umursamadan nefes nefese zile bastım. Kapıyı Nursema abla açınca "Merhaba Nursema abla bana bir bardak su verebilir misin?" 

"Efe? Dur getireyim suyunu." Nursema abla içeri geçerken Deren çıktı kapıya.

Siyah yırtık tişörtü ve siyah kot şortuyla aynı Derendi. 

Aşık olduğum Deren...

"Efe? Ne oldu sana iyi misin? Yaralandın mı? Kavga falan mı ettin?" Deren telaşla yanıma gelip endişeyle bakarken ona 'yok bir şeyim' gibisinden elimi salladım.

O kadar berbat görünüyor muydum ya?

"Sadece asansör bozuktu ve 13 kat çıkmak durumunda kaldım."

Deren derin bir nefes verirken Albenileri ona verdim.

"Sen seversin." Şirince sırıttığımda Deren poşeti elimden alıp mutfağa koyup Nursema ablayla beraber geri geldi. 

 "Al oğlum, iç." Ben suyu bir dikişte bitirince, "Ne oldu Efe böyle?" diye sordu kadın haliyle.

Deren benim yerime soruyu cevaplarken bende konuya girdim. "Ben Deren'i almaya gelmiştim Nursema abla." Nursema abla tek kaşını kaldırdı.

"İkiniz, yalnız mı?" Ups sanırım burayı atlamıştım. Mecbur yalan söyleyecektik artık. Pembe bir yalan.

"Yok, yani herkes aşağıda bekliyor asansör bozuk olunca beni yolladılar." Nursema abla anlar bir şekilde kafasını sallarken Deren'de küçük yalanıma inanmış olacak ki ayakkabılarını giyiyordu.

Bu yalanı duyunca geri dönmese iyiydi.

"Tamam gidelim." Biz Derenle merdivenlerden inerken çok sessizdik. Sadece ayak seslerimiz duyuluyordu.