Forget Thy Burden (Chances Series #2) ✓

Chapter 7

Trigger Warning: Harassment, Abusive scenes, sensitive language. This chapter contains disturbing scenes. Read at your own risk.

Hindi pa rin ako maka imik. Gusto kong pagsarhan siya ng pinto. Gustong-gusto ko. Pero alam kong hindi pwede. Kapag nalaman 'to ni Ryle, baka pati siya ay madamay.

"Sumama ka sa'kin ngayon kung ayaw mong patayin ko 'yang lalaki mo sa harap mo mismo, Avery!" Mahina pero may diin niyang wika.

I know he's not joking. He doesn't know how to joke. Kapag sinabi niya, kaya niyang gawin. At gagawin niya.

"N-No, Ian. Wala siyang kasalanan." Nanginginig na ang boses ko.

Mas lalo akong kinabahan no'ng narinig ko ang boses ni Ryle.

"Avery, sino iyan?" Tanong niya mula sa kusina.

"W-Wala!" Sigaw ko.

Bumaling ako kay Ian na ngayon ang sobrang sama ng tingin.

"I-Ian, huwag mo siyang sasaktan. S-Sasama ako sa'yo. Hintayin mo'ko room sa labas. Susunod agad ako," kinakabahan kong wika.

"Siguraduhin mo, Avery. Huwag na huwag kang magkakamaling magsabi sa kaniya kung ayaw mong madamay siya pati ang pamilya mo."

Agad naman siyang tumalikod at naglakad palayo. Nanginginig ang kamay kong sinarabang pinto. I can feel my tears but I manage to stop it from falling. Bumuntong hininga ako bago naglakad papuntang kusina.

I tried to act normal nang kaharap ko na si Ryle. He's looking at me pounding if what happened.

"Who's that?" Tanong nito.

"I-I don't know. Nagtanong kung may dito daw ba ang bahay ng sa delivery. Hindi mo naman pangalan kaya umalis na." Pilit kong binubuo ang boses ko at iniiwasang mabasag.

"Are you sure?"

"Yes, anyway I have to go. Hinahanap ako ki Alleah." Wika ko bago tumalikod sa kaniya.

"I'll drive you home." Wika niya.

Nanginginig naman ako. Pero mabilis akong kumalma at umiling.

"N-No!" Sigaw ko kaya nangunot ang noo niya. "I-I mean no need. Kaya ko na, susunduin nila ako rito. Nasa labas na sila."

Mabilis akong tumalikod at tumakbo na palabas. Nakita ko pa siyang humabol pero minadali ko na ang pag sakay sa kotse ni Ian. Mabilis naman siyang magmaneho palayo roon.

Abot-abot ang kaba ko. Alam kong hinding-hindi ako makakatakas sa galit niya ngayon. Lalo pa't ilang linggo ko siyang pinag taguan.

Nang makarating sa condi niya ay mabilis niya akong hinigit sa kamay at pabalang na binato sa sofa. Napangiwi naman ako sa sobrang sakit ng likod at siko ko.

"Ang landi mo!" Malakas na sampal ang natanggap ko mula sa kaniya. Sapo ang pisngi ko na namamanhid dahil sa sampal niya.

Hinila naman niya ang buhok ko kaya napa sigaw ako sobrang sakit. Parang mauubos na malagas ang buhok ko sa sobrang higpit ng pagkasabunot niya.

"A-Aray! Ian masakit!" Sigaw ko. It made him trigger kaya mabilis niyang binitawan ang buhok ko at kinuha ang pisngi ko.

"Masakit? Kulang pa 'yan, Avery! Kulang na kulang pa 'yan sa mga pangloloko mo!" Isang sampal na naman ang natanggap ko mula sa kaniya. Lasang lasa ko ang dugo mula sa bibig kong pumutok.

I couldn't refrain my tears anymore. I am hurt. I'm hurt, physically, emotionally, and mentally.

"A-Ano bang pinagsasasabi mo, Ian?! Hindi kita niloloko!" I tried to defend myself pero malakas na sampal na naman ang natanggap ko.