Respirer dans l'océan // ZhongChi

Lost on you

Liyue'de şiddetli bir fırtına vardı, Beido ve mürettebatı bile demir atmak zorunda kalmıştı. Liyue her zaman olduğundan daha sessize bürünmüştü. Sadece Guyun taş ormanında yüksek bir ses yankılandı.

Sanki büyük bir erezyon yaşanmış ya da bir kaya parçası yerinden kopmuşçasına yüksek bir ses. Dalgalar köpürmüştü bu sesle, devasa bir dalga Guyun taş ormanına çarptı, boyu taşları geçecek kadar yükseliyordu.

Zhongli derin bir nefes aldı, tuzlu su teninde ki yeni açılan kesikleri yakıyordu. Fırtına yüzünden önünü görmekte güçlük çekiyordu. Mızrağını hiç olmadığı kadar sıkı kavradı karşısında şakaya gelmeyecek bir rakibi duruyordu.

Childe her şeye rağmen gülümseyerek Zhongli'ye bakıyor, silahını Zhongli'ye doğrultuyordu.

"Bir tanrıdan daha fazlasını beklerdim."

Zhongli sessiz kaldı, Zhongli bu duruma nasıl geldiklerini bilmiyordu Childe arkadaşıydı, sırlarını bilen ve her an yanında olan arkadaşıydı bundan daha önemlisi Childe'de bir şeyler vardı, Zhongli'nin kalbini deli gibi attıran, göğüs kafesini sıkıştıran bir şeyler.

"Pes et Childe."

Şimşek çakıp her yer aydınlandığında Zhongli olduğu yerde kaldı, kıpırdayamıyor ne tepki vereceğini bilemiyordu. Göz bebekleri küçüldü göz bebekleri bile titriyordu, Childe pes etmişti ama kendi onuruna göre bir pes etme şekliydi bu.

"Ailemi öldüremem."

Childe'ye emir verilmişti, Morax'ı öldürmesi adına emir almıştı. Fatui'lerden kimse bir zat Morax'la kapışacak kadar aklını kaçırmamıştı. Her zaman olduğu gibi Childe'yi öne atmışlar onu bir kukla gibi kullanmışlardı.

"Ailem buradan çok uzak Zhongli, ama sen ailemiş gibi hissettiriyorsun. Sen benim ailemsin."

Childe'nin sözleri Zhongli'nin gözlerinin dolmasına neden oluyordu. Childe Zhongli'nin mızrağını kavramış ve kendi göğsüne saplamıştı. Bu onun gibi bir askerin onurlu bir pes ediş anıydı. Childe hiç bir zaman savaştan çekilmemişti, son damla kana kadar savaşmaya kendine yemin etmiş küçüklüğünden beri savaş dehası olarak yetişmişti.

Zhongli kıpırdayamıyor konuşamıyor sadece titreyen göz bebekleriyle Childe'yi izliyordu. Childe göğsünü tutup sızlandı. Onun da göz bebekleri acıdan titriyor bacakları artık dayanamıyor gözleri göğüs kafesini parçalamış olan mızrağın ağrısını kaldıramayıp doluyordu. Childe dengesini kaybederken kanlı elleriyle Zhongli'ye tutunmadı bile onu kirletmek istemiyordu. Zhongli hissediyordu, sanki onun da göğsünü mızrakla parçalamışçasına ağrı hissediyordu.

Zhongli umursamadan Childe'ye sarıldı. Yere oturup onu kucağına aldı, kollarının arasında sevdiği adamın yok olduğunu izliyor vicdanı sızlıyor gözleri durmadan doluyordu. Ağlamak istemedi, acı çekse bile ona gülümseyen bebeğine ağladığını göstermek istemedi. Childe elini Zhongli'nin yanağına yasladığında bedeni buz kesiyordu. Ölümün soğuğu tüm bedenini sarmıştı.

Childe'nin teması Zhongli'yi ağlatmayı başardı, tuttuğu yaşları yanaklarından süzülürken gözleri kapanan sevdiğine sarıldı. Bedenini daha çok kendine çekti kanlı göğsüne yüzünü yaslayıp ağlamaya başladı. Kokusu hâlâ buradayken onu ciğerlerine hapsetmek istiyordu.

"Lütfen uyan, beni bırakma.. beni yalnız bırakma.."

Hıçkırıklarının arasından zar zor konuştu, duyamayacağını bile bile yardım istedi ölü bedeninden. Childe'nin dudakları aralanmıştı, aralık dudaklarından kızıl bir çizgi yaydı aşağıya doğru. Ağzı göğsü, elleri.. her yeri kan içindeydi. Aynı şekilde Zhongli'nin de yüzü kanla kaplıydı. Yağmur şiddetleniyor, Zhongli'nin hıçkırıkları çoğalıyordu.

O gece yağmur ve dalgalar şahitlik etmişti bir tanrının nasıl çaresizce ağladığına, bir bedenin acısını başka bir beden daha yaşıyordu. Yağmur yağdıkça Childe'nin kanı akıyor okyanusun sularına karışıyordu. Kan tamamen akıp gidene kadar orada bekledi Zhongli.

Saatlerce, günlerce ne kadar olduğu belirsizce başında bekledi. Bir bedenin ölümü iki ruhu öldürmüştü. Zhongli hiç bir zaman Childe'ye sen de benim ailemsin diyemedi.