ဉာဏ်များလွန်းသော ခင်ပွန်းသည်

အခန်း (၈၁)/ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

Burmese Translation of Fu Jun You Zhe Dian {夫君，悠着点} by Author 苏行乐.

အခန်း (၈၁)/ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

TRANSLATOR - NC
--------------------

တာ့တျန်း ပြည်ထောင်ကို ဖေ့ခန်း မင်းမူ အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခု ရှိလာခဲ့ပြီ။

ဖေ့ခန်းသည် ရာဇပလ္လင်ထက်ထိုင်နေရင်း သူ့အရှေ့ ဒူးထောက်လျက်ရှိသော ဖေ့ကျင်းကို စိတ်မကောင်းစွာ ကြည့်နေတော့သည်။

"အရှင်မင်းကြီး ကျန်းနန်က သူပုန်တွေကို နှိမ်နင်းဖို့ ကျွန်တော်မျိုးကို သွားခွင့်ပြုပါ" ဖေ့ကျင်းက အဆိုပြုသည်။

ဖေ့ခန်း မျက်လုံးများ ပူစပ်လာသည်။ ဖေ့ကျင်းနှင့် မိသားစုကို နန်းမြို့တော်မှ သူ မထွက်သွားစေလို။ သူ တစ်ယောက်တည်း အုပ်ချုပ်နိုင်ပြီဖြစ်သည်ဟု ဖေ့ကျင်းက ယုံကြည်စိတ်ချလိုက်ပြီကို သူ နားလည်သည်။ ကျားနှစ်ကောင် တစ်ဂူတည်းအောင်းလျင်လည်း မဖြစ်သည်ကို သူ သဘောပေါက်သည်။ ဖေ့ကျင်းက သူ့အနားမှည ဆက်ရှိနေလျှင် ပြောစရာ ဖြစ်လာမည်စိုးသောကြောင့်ပင်။

"သွားပါ" ဖေ့ခန်းက ခွင့်မပြုချင်ပါဘဲ သဘောတူလိုက်ရလေသည်။

ထို့နောက်မှာတော့ ဖေ့ခန်းနှင့် ရုံးတော်မှ အရာရှိ မှူးမတ်များ၊ ဝန်ကြီးများက ဖေ့ကျင်းတို့ မိသားစုကို မြို့ရိုးဝအထိ လိုက်လံပို့ဆောင်နှုတ်ဆက်ကြလေသည်။ ဖေ့ကျင်း ထွက်သွားသည်ကို အချို့အမတ်များက ဝမ်းနည်းကြသည်။ အချို့ကတော့ ဖေ့ခန်း၏ ထီးနန်းပလ္လင်အတွက် အန္တရာယ်အကြီးဆုံး၊ အခြိမ်းခြောက်နိုင်ဆုံး ပုဂ္ဂိုလ်ထွက်သွားပြီဟူ၍ ဝမ်းမြောက်ကြလေ၏။

မြင်းလှည်းအတွင်းမှာတော့ ဖေ့ရှောင်ညောင် တရေးအိပ်ပျော်နေရာမှ နိုးလာလေသည်။ သူ မျက်လုံးများကို ပွတ်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်သောအခါ၌ ဦးရီးတော်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ ဝမ်းသာသွားတော့လေသည်။

"ဦးရီးတော်မင်းကြီး၊ ကျွန်တော် ဦးဦးကို တွေ့ချင်လို့ အကြာကြီး စောင့်နေခဲ့တာ" ဖေ့ရှောင်ညောင်က ဆိုသည်။ "ဦးဦး ဘာလို့ လှည်းပေါ် တက်မလာတာလဲ ဟင်"