If You Would Love Me Too

Hoofdstuk 2.

Hmmm.... Die avond droomde ik van Nick. Ik droomde dat ik hem tegenkwam, hij me in zijn armen sloot, zoende en in mijn oor fluisterde: Ik hou van je. Je bent de enige voor me.
Helaas wist ik dat ik de volgende dag gewoon wakker zou worden en naar school zou moeten. In mijn droom stond ik nog steeds tegen Nick aan en had hij me vast. Opeens hoorde ik gekraak en gedonder. Ik schrok. De grond scheurde. Tussen ons in. Grote stukken grond braken af en vielen naar beneden. Ik gilde. De grond onder mijn voeten brak ook af. Ik viel. Nick hield mijn handen vast. Il huilde. Dikke tranen rolden over mijn wangen. 'Help!! Help me!! Ik val! Ik ga dood!' Riep ik zo hard ik kon. Nick hield me nog steeds vast. 'Hou vol! Ik trek je omhoog!' Schreeuwde hij. Ik kreeg kramp in mijn hand en moest loslaten. 'Aaah!!' Schreeuwde ik. 'Help!!!!!!!' Ik was totaal in paniek.  De afgrond onder me was pikzwart en diep. Ik huilde nog harder. Toen gleed ik weg. Ik viel. Ik schreeuwde. 'Neeeee!!' 'Nick! Mama!' Ik gilde. Ik bleef gillen. Nick zakte op de grond en begon te huilen. 'Waarom?! Waarom!!' Riep hij. Opeens werd ik wakker. Ik schoot overeind. Opeens wist ik het weer. Ik was in slaap gevallen met mijn oordopjes in. Ik had een nachtmerrie gehad. Het snoer van de oordoppen zat rond mijn keel gewikkeld. Ik stapte mijn bed uit. 6:30. Over een half uur zou mijn wekker toch gaan. Ik snakte naar water. Wat een rotnacht. En ik was nog niet lekker ook. Ach.. Nou maar eerst naar school, dacht ik.