YASAK |2| ▪EnKay▪

20

Hi guys!

P.S. Baştan okuyamadım, hata varsa affola.♡

Iç ses:

Adım-adım bitireceğim seni...

Yüzündeki gerçek gülümseme ile evladını kokladı Ender. Nasılda mis gibi kokuyordu bu çocuk. Sanki şuan yaşadığı mutlu ve huzurlu hayatı ebeveynlerine kendi bahsetmiş gibi...

Kucağındaki bebeğiyle aşağıya indiğinde gözlerini istemsizce  devirmek zorunda kaldı Ender. An itibariyle karşısından duran ve sırıtan kişi Şahikadan başkası değildi.

Ş: Yengecigim...(kollarını iki yana açar)
E: (tek kaşı havada) Nihayet Kayayı ikna etmeyi başardın!(bebeği kanepedeki pusete bırakır)
Ş: (sırıtır) Benim ikna kabiliyetim söz konusu şuan!(bebeğe yaklaşır)
E:(kafa yeller) Bilmez miyim...(pusete bakır) umarım ellerin temizdir.
Ş:(bebeğin yanına oturur) Merak etme, daha kimseyi öldürmedim.(alayla)Laleciğim...halasının güzeli...aynı ben!
E:(delirir) Ne?! Yapma Şahika Allah aşkına ! Birde istersen ben doğurdum de,tam olsun!
Ş: Yok o kadar da uzun boylu değil tabiiki. Hem ben çocuk falan doğuramam, fiziğim bozulur.
E: Bundan böyle kim ne yapsın senin o fiziğini...(bebegin öbür tarafına oturur)
Ş: Aaa aşk olsun yengecigim . Görümceye öyle denilirmi hiç??
E: Tabii...eğer görümce abisinin ailesini dağıtmak için elinden geleni yapıyorsa neden olmasın ŞAHIKUA?!
Ş: Sen bence beni ve benimle ilgili  yaşananları  bırakta Nihale odaklan. (Umursamazca bebekle oynamaya devam ederek)
E:(tek kaşı havada) Anlamadım?! Nihal ne alaka?!
Ş: Haberin yok mu?(göz temasını sağlar)
E: (işkillenir) Neden?
Ş: (kendinden emin bir şekilde ) Nihal abime Lale'nin Sedaiden olduğunu söylemiş.
E:(yerinden fırlar) Ne?!(delirir)

Ağzından çıkan kelimenin yüksek sesli olması nedeniyle bebek korkmuş ve haliyle de, ağlamaya başlamıştı . Fakat çocuğun hali bile,sinirden gözü dönmüş Enderi susturamamıştı. Sonunda Ender,hâlâ dadı tutmadığı için  bebeği sakinleştirmeyi beceremeyen Şahikanın elinden alarak kendi göğsüne sıkmış ve emzirmişti. Şahikayasa ise "Hoşuna gitmediyse bakmaya bilirsin!"demekle yetinmişti. Karnı doyduğu için kucakta uykuya giden bebeği beşiğine yatıran Enderse Nihali arasa bile cevap alamamıştı.

Ş:(kolları göğsünde) Ne oldu? Açmıyor mu?
E:(sinirle) Ha açtı ama ben konuşmuyorum!
Ş:(alayla) aaa yengecigim ne bu sinir,görende öldüreceksin sanır.(umursamazca omuz silker )
E:(odada git - gel ederek) Yemin ederim onu bir elime geçirirsem var ya...
Ş: Öldürecekmisin?(şaşırmışca)
E:(Sinirle) Ben sen miyim Allah aşkına?! Ben öldürmem süründürürüm!(dudak ucu gülümseyerek)
Ş:(yüzü düşer) Doğru ya sen zor yolların kadınısın .
E: (Şahikanın durumunu fark eder) Ne dememi bekliyordunki? Nihali bir torbaya salıp, diri-diri denize atarak ,boğulmasını ıstiyorum mu demeliydim?! Ben senin gibi her şeyin çaresini öldürmekte gören bir psikopatmıyım?!
Ş: Ne?! Gerçekten bunu istiyor musun?(alayla)
E:Ha!(alayla) Evet ! (daha da delirir ) Evimi terk eder misin lütfen?! (Parmağıyla kapını işaret eder)
Ş: Aaaa insan hiç uzun zamandır görmediği görümcesini kovar mı?
E: Eğer beni ve bebeğimi merdivenlerden ittirerek öldürmek istediyse, evet! Git lütfen! Bu kadarı senin için kafi!(yüzünü aksi yöne çevirir)
Ş: Peki. (Çantasını ve telefonunu alır) . Beni özlediğini sanmıştım oysa ki.(omuz silker) Yanılmışım.(dudak büzer) Aurevior!

Dedi Şahika ve geldiği gibi de hızlıca evi terk etti. Ilk başta Şahikanın kolayca, sakin  ve uysal gidişiyle şaşırsa da Ender, sonradan kadının olmayışını fırsata çevirerek Caneri arayarak yanına çağırdı. Bir kaç saat laflayıb,sinirinin geçmesini beklemek istese bile yapamadı. Nihayetinde  bebeği Canere emanet edip kendi yolunu Nihalin evinden saldı. Yani en azından bu konunun "küçük" bir yüzleşmesi olmalıydı.