"မနက္ျဖန္ ငါ့မဂၤလာေဆာင္ နင့္ကို မေျပာဘူး ျဖစ္မွာစိုးလို႔" တဲ့။
SMS စာတိုေလးကိုဖတ္ရင္း ကၽြန္ ေတာ္ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေနမိတယ္။
ေဘးခုတင္က အခန္းေဖာ္က အိပ္ေနရာမွ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုၿပီး ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာတာမို႔ အားနာမိကာ ေတာင္းပန္စကားဆိုရေတာ့တယ္။
မနက္ျဖန္က်င္းပမယ့္ မဂၤလာပြဲကို ဒီေန႔ညမွ
အသိေပးတာ သိပ္မ်ား ေစာမေနဘူးလားလို႔ ေအာ္ဟစ္ ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ျပန္ပို႔လိုက္မိတာက "အင္း " တစ္လုံးထဲပါပဲ။
ႂကြေရာက္ခ်ီးျမႇင့္ၿပီး ေရွ႕ဆုံး ေထာင့္ဝိုင္းေလးမွာ ထိုင္ကာ မုဒိတာပြား လက္ခုပ္မတီး ေပးနိုင္မွာ သူမ သိသလို စိတ္ထဲကမပါတဲ့ Congratulations လို႔ ေျပာလာမွာကိုလည္း သူမ လက္ခံခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ အေၾကာင္းၾကားစာ သတင္းစကား ေရာက္မလာတာက ကၽြန္ေတာ္သိၿပီးသားျဖစ္မယ္ ထင္ၾကလို႔လား ဒါမွမဟုတ္ သူမကပဲ ဟန္ေဆာင္သကာရည္စကားေတြနဲ႔ တားဆီးထားခဲ့လား ကၽြန္ေတာ္ မသိခ်င္ ေတာ့ပါဘူး။
ကုတင္ ေဘာင္က ဟူဒီအေႏြးထည္ကို ဆြဲယူကာ ေျခသံဖြဖြနင္းရင္း အခန္းတံခါးကို တိတ္တဆိတ္ပိတ္ၿပီး ေလသာေဆာင္အထပ္ကို တက္ခဲ့လိုက္တယ္။
မီးေတြလင္းထိန္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ျပရဲ့အေရာင္အဝါက အထက္ ေကာင္းကင္ယံက ၾကယ္ေလးေတြကို ေတာင္ ဝိုးတဝါးသာ ျမင္ေစတယ္။
ဒီမွာအားလုံး အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္ ဆိုေပမယ့္ လမ္းမထက္က သြားလာ လႈပ္ရွားေနၾကတာ ေတြက ေန႔ခင္းနဲ႔ မထူးျခားနားစြာပင္။
ကမၻာ့ အီေကြတာရဲ့ တစ္ဖက္စီမွာ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အရာရာဟာျခားနားသြားခဲ့ပါၿပီ။
အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္ယူလာတဲ့ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိၿပီး အေငြ႕ေတြကို ခပ္ဖြဖြ ရွိုက္ထုတ္လိုက္မိတယ္။
လြင့္ ေမ်ာသြားတဲ့ အခိုးအေငြ႕ေတြနဲ႔အတူ ဖြင့္မထုတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြလည္း ေလမွာ လြင့္ေမ်ာသြားရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ခပ္ေၾကာင္ ေၾကာင္ ေတြးရင္း ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္ေမာလိုက္တယ္။ အရာအာလုံးဟာ ဘယ္ခ်ိန္ကစ မွားယြင္းလြဲေခ်ာ္ခဲ့လည္း အေျဖမရွာနိုင္ေပမယ့္ အားလုံးကေတာ့ လြဲ ေခ်ာ္သြားခဲ့ၿပီ။
YOU ARE READING
အစွန်းမဲ့ရပ်ဝန်း (Completed)
Short Storyအချစ်ကိုပိုင်ဆိုင်ဖို့ သတ္တိမရှိတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ် ရှေ့ဆက်ဖို့ မဝံ့ရဲခဲ့တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရယ် သူတို့အချစ်တွေက စစ်မှန်ခဲ့ပေမယ့် .............................
