Promise of Beating Hours (Sunset Avenues #2)

Chapter 48

Chapter 48

Celestina

 It was as if everything had cooled down for the both of us. But the regrets in my heart wouldn't fade. That question still lingered in my mind. Bakit wala ako sa panahong iyon?

"Dapat sa muling pagbabalik ko ng Norte, may maganda ka ng ipapamalita sa akin, hijo."

Ang mata ng lahat ay nalipat sa akin at pasimple silang ngumisi. Parang may ipinapahiwatig sila sa akin na kung ano.

"Since when did my oath fail you, Lolo?" Christiano answered.

"Mabuti naman hijo at nagkakalinawan tayo sa pinapakahulugan ko sa'yo," ani ng matanda.

The rest of the family came back to Manila through a private airplane. Nasa loob na ako ng eroplano nang kausapin ako ni Don Manuel. Nagbabalak na akong bumalik ng Manila pero..

"Sige na, hija," ngiti niya.

Bumaba ako at sinalubong siya. Hindi pa pala ako handang umalis ng Norte nang walang malinaw na usapan. His lips stretched for a smile. Wala mang malinaw na usapan ang namagitan tungkol sa aming dalawa, sapat na sa akin sa tingin ko ang usapan namin sa gabing iyon. At alam kong hindi lang doon nagtatapos.

Nanunuot pa rin sa akin ang mga bagay na sinabi sa akin ni Don Manuel. Panay ang sulyap ko sa kan'ya habang pabalik kami ng Pagudpud, sa pagmamay-ari niyang resort. Anuman ang dahilan ko upang magpa-iwan doon kasama siya, alam kong sa huli hindi ako magsisisi.

"Celestia ?"

"Hm?"

"What did you understand with what I said that day?"

I took a gulp. Alam ko na agad kung ano ang tinutukoy niya.

"When we were in my office.."

Nag-init ang aking pisngi. "Oh that.."

"You probably assumed that I was giving up on us, am I right?"

"Sabi mo umalis ako. Ano pang maaari kong isipin kung hindi ang sumusuko ka na?"

"You probably did as always."

"What do you think, Christiano? Y-you just fucked me on top of your table and then said leave."

Bumalik ang paninibugho ko sa araw na iyon. Sandaling tumahimik sa loob ng sasakyan. What we've been through since we came back to Manila was a set of rollercoaster phases. Inilahad niya sa akin ang isang clear portfolio na mula sa dashboard. "Open it."

"What is it?"

"Just open it."

Naguguluhan man ay kinuha ko pa rin iyon at binuksan ang laman. My eyes widened when I got to read the whole document.

"A-are you serious? Christiano, hindi ko matatanggap ito. You can't just give it for..free."

"It's not for free."

"Eh ano bang ibig sabihin nito sa pagkakaalam mo? Nakapangalan sa'kin ang lumang bahay at lupa sa San Antonio, Christiano!"

"Exactly, Celestia."

"Kabayaran ba nito ang..nangyari sa araw na iyon?" mabigat ang loob na sabi ko. Kung ganoon ay huwag na lang.

Nagulat na lang ako nang itigil niya ang sasakyan sa tabing-dagat. Tumingin siya sa akin gamit ang kan'yang malalim ngunit puno ng emosyon na pares ng mata.

"You meant this?" He hurriedly removed his seatbelt and pinned me on my seat and roughly claimed my lips. Hinihingal ako nang pakawalan niya ang aking mga labi.