9 Kasım
AİNSLEY
-Sanırım bu sefer anlatacağım.
-Saatin geç olduğunun farkındayım ama en uygun zaman buymuş gibi geliyor.
-Lütfen rahatsızlık veriyorsam, uykunu bölüyorsam bana kızma.
-Ben karşı komşum tarafından tacize uğruyorum.
-Daha önce yanlışlıkla olmuştur diyip sesimi çıkarmadım çünkü öyle bir şey yapacak birisi gibi asla durmuyor.
-Sonra farkettim her zaman olan şey yanlışlıkla olmaz.
-Anneme söyledim bana dokunmaya çalışıyor dedim.
-O da yanlışlıkla olmuştur dedi.
-Bir daha bu konuyu açmadım kimseye.
-Her zaman aynı şeyleri yaşamak iyi gelmiyor bana.
-Yavaş yavaş ölmeye, bitmeye başladım.
-Yavaşça ölmektense bir anda olsun bitsin dedim.
-Aklıma koymuştum yapacaktım bunu.
-Doğum günümde gece herkesin üstünü örtmüşken yapacaktım.
-Son nefesimi vermeye üç gün kala onu gördüm.
-Okul çıkışında arkadaşlarıyla basket oynamaya gelmişti.
-Neden bilmiyorum ama dikkatimi çekmişti.
-Belkide saçlarından dolayıydı.
-Bir erkeğe o duyguyla yaklaşacağım aklımdan geçmezdi yaşadığım şeyden sonra.
-Her gün olmasada arada yine geliyor basket oynamaya. Bende okuldan en son çıkan öğrenci olarak onu görüyorum.
-Geç gitmek istediğim eve onu izleyerek geç gidecek zaman buluyordum.
-O kadar zaman onu sadece uzaktan izledim. Hiç ses çıkarmadan, hiç rahatsız etmeden, kimseye söylemeden, hakkında hiç bir şey öğrenmeden.
-Sadece görünüşünü biliyorum.
-Ne ismini ne cismini başka bir şey bilmiyorum.
-Eğer bir şeyler öğrenmeye çalışırsam annemler bir şekilde öğrenirdi.
-Baskıcı olan ailem bir erkekten etkilendiğimi bilirse bir daha belki okula gidemezdim.
-Ama sadece ailem yüzünden değildi öğrenmemem.
-Korktum. Bir şekilde tutunmaya çalışırken bir şeyler öğrenip vazgeçmekten korktum.
-Herneyse yeter bence bu kadar.
-Bunları yazmak bile zor geldi benim için.
(04.16)
YOU ARE READING
AİNSLEY | MYG
Teen FictionSırtımı duvara yaslayıp ağlamak zor geliyordu. Neden duvar? Neden bir omuz değil? Ben neden kimsenin omzunda ağlamadım? Neden kimse bana derdin var mı diye sormadı? Ne yaşarsam yaşayayım belli etmediğim için mi?
