"Babaların günahlarının bedelini oğulları öder."
Erdenet ve Kent ailesi savaşının gölgesindeki Efyam aşkı ve Yamaç'ın intikamını konu alan bir hikaye. Çukur yok, Koçovalılar yok, onların yerine aşkını intikamına kurban vermiş bir Yamaç var.
Bir de a...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yamaç Efsun'un dudaklarıyla verdiği şifalı nefesle gözlerini açtığında, sevdiği kadının gözlerinden akan yaşlar onun yanağını ıslattı. Yamaç öksürerek, kendine gelmeye ve derin derin nefes almaya çalışıyordu. Gözleri hala dumanlıydı. Efsun'un elleri kanlar içindeydi ve durmadan ağlıyordu. Yamaç önce Efsun'a sonra kendisine baktı. Bu ikisinin de kanı değildi. Aniden Baykal'ı hatırladı. Gözü onu aradı, Baykal bir kaç metre ilerde kanlar içinde yatıyordu.
"Efsun...Efsun...sen iyi misin?"- Yamaç nihayet konuşma yetkisini geri kazanıp Efsun'a sarılarak, onun saçlarını okşadı.
"Geçti. Geçti."- Yamaç Efsun'a tekrar sarıldı, saçlarını okşadı.
"Yamaç."- Efsun da Yamaç'a sarıldı ve onun kucağında hüngür hüngür ağladı.-"Ben babamı...ben babamı.... vurdum... ben... ben... Yamaç."
"Tamam. Geçti. Bitti. Duyuyor musun, beni? Bitti. Sen yapılması gerekeni yaptın. Ben olsam, ben de senin için aynısını yapardım. Duyuyor musun? Bunu bizim için yaptın. Ben olsam, ben de yapardım. Bizim bizden başka ailemiz yok. Benim ailem sensin. Duydun mu beni?"- Yamaç Efsun'u sakinleştirmeye çalıştı.
Böyle bir vaziyette iki aşık zamanın varlığını unutup dakikalarca yanlarında cesetle birbirlerine sarılmış şekilde durdular. Bu manzara adeta kenardan dudup izleyen biri için bir rönesans tablosunu anımsata bilirdi.Yamaç Efsun kendine gelinceye kadar onu sakinleştirmeye, ona destek olmaya çalıştı. Ama Efsun onun sandığından daha güçlü birisiydi.
"Tamam. Git sen."- uzun bir sessizliğin ardından kendine azacık da olsa gelebilen Efsun Yamaç'ı kendinden iterek dedi.
"Hayır. Seni bu şekilde bırakıp hiçbir yere gitmem."- Yamaç hemen itiraz etti.
"Git dedim. Sen bana yardım edemezsin."- Efsun kendini ele almaya çalışarak söyledi.-"Babamın yokluğu hemen farkedilir. Bu işi başka şekilde halletmeliyim."
"Götürüp bir yere gömeriz ve İsviçre'ye gitti deriz."- Yamaç dedi.
"Saçmalama, Yamaç. Babam şirketler yönetiyor. Oğulları, diğer akrabalarımız, tanıdıklarımız, iş ortakları sormayacaklar mı? Aramayacaklar mı? Başka bir çözüm gerekli."- Efsun düşünceli bir şekilde söyledi.
"Aklında ne var?"- Yamaç sordu.
"Sen git. Ben ise şeytanla anlaşma yapıcam. Bakalım onu kandırabilecek miyim?"- Efsun'un gözlerinden ateş çıkıyordu.
"Saçmalama."- Yamaç hemen delirdi.-"Ondan yardım istemeyeceksin dimi? Hem de ben burdayken? Yanındayken?"
"Sen bize yardım edemezsin. Ama o edebilir. Bunu sen de biliyorsun."- Efsun dedi.
