~ဒုန်း..ခလွမ်း~
သွားပြန်ပြီ။ ဒီနေ့လည်းထုံးစံအတိုင်းနေ့လည်စာငတ်တော့မှာပဲ..ဆော့ဂျင်သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးလွတ်ကျသွားသည့်ထမင်းဘူးကိုကောက်ရသည်။ အိမ်စီးပွားရေးအခြေအနေကြောင့်အချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်လို့ရသမျှငွေတွေအကုန်လုံးအကြွေးဆပ်တဲ့ထဲပါပါသွားလို့ဆော့ဂျင်မှာနေ့လည်စာဝယ်စားဖို့ငွေပိုငွေလျှံမရှိပါ။ အဲ့ဒါကိုသိရဲ့သားနဲ့လုပ်ရက်ကြလေခြင်း..
"ဆောရီး..မမြင်လိုက်လို့"
တောင်းပန်တဲ့အသံကလည်းစိတ်မပါမှန်းအရမ်းသိသာနေသည်။
"မင်းကလည်းအသံမထွက်ဘဲဒီအတိုင်းရှောင်သွားလဲရရဲ့သားနဲ့။ ဒီကောင်ကအကန်းလိုပဲ မင်းကိုသူမမှတ်မိနိုင်ဘူး"
"ဟား...ဟား...ဟား"
ကျောင်းကော်ရစ်တာတစ်ခုလုံးရယ်သံတွေဖြင့်ဖုံးလွှမ်းသွားသည်။ ဘာကိုဒီလောက်ဝိုင်းရယ်နေကြတာလဲ။ရယ်စရာလည်းမပါဘဲနဲ့။
နေ့တိုင်းဖြစ်နေကျကိစ္စမို့လို့ဆော့ဂျင်လည်းအထွေအထူးပြန်ပြောမနေတော့ဘဲထမင်းဘူးထဲမှာကျန်နေသေးတဲ့ထမင်းတစ်ဝက်ကိုပဲစားရလိုရညှားကောက်သိမ်းနေမိသည်။ စိတ်ထဲကတော့ခံပြင်းမိပေမယ့်ပါးစပ်ကတော့ထုတ်မပြောမိ။ ထုတ်ပြောလည်းဘာထူးမှာလဲ..သူ့ဘက်ကရပ်တည်ပေးမယ့်လူတစ်ယောက်မှမရှိတာ။ သူကဒီအတိုင်းအပယ်ခံသက်သက်..
~ဒေါက်~
သူ့နောက်စေ့ကိုလာမှန်တဲ့ cokeဘူးခွံတစ်ခု။ အရှိန်နဲ့လာမှန်တာကြောင့်နာသွားပေမယ့်ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲဆိုတာသိလို့ပြုတ်ကျသွားတဲ့ဘူးခွံကိုသာကောက်ပြီးအမှိုက်ပုံးထဲကောက်ထည့်လိုက်သည်။
"ငါကအမှိုက်ပုံးအောက်မေ့လို့ပစ်လိုက်တာ။ဘာလဲ..ဒီတခါလည်းကင်ဆော့ဂျင်ကိုပဲထိသွားပြန်ပြီလား"
"လီချန်းမင်း...မင်းကလည်းဒီကောင့်ကိုအမှိုက်ပုံးနဲ့မှမှားရတယ်လို့...အမှိုက်ပုံးသိက္ခါကျအောင်"
"အေ့လေ..အမှိုက်ပုံးလောက်တောင်အသုံးမဝင်တဲ့ဦးနှောက်ပျက်နေတဲ့ကောင်ကိုများ"
YOU ARE READING
Sincerely, Yours (✔)
Fanfiction(Unicode) ဒီကမ္ဘာကြီးပေါ်မှာ မင်းဟာသာမန်လူသားတစ်ယောက်ဆိုပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာမှာတော့ တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့အဖိုးတန်လူသားလေးပါ။ ဒီအတိုင်း..မင်းရဲ့ဖြစ်တည်မှုလေးကိုချစ်တယ် Jeon Jung Kook 💜 Kim Seok Jin (Zawgyi) ဒီကမၻာႀကီးေပၚမွာ မင္းဟာသာမန္လူသာ...
