മലയും മഞ്ഞും മൂന്നാറും

അലച്ചിൽ

പക്ഷെ വിധി അവനെയും തോൽപിച്ചു കളഞ്ഞു.കാണാൻ പാകത്തിന് മഞ്ഞൊന്നും വീണിട്ടില്ല. ആ പാടത്തിൽ കൂടെ ചുമ്മാ നടന്നു കാൽ മൊത്തം ചെളിയാക്കി... അത് കഴുകുന്ന കാര്യം ഓർക്കാൻ വയ്യ.

ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ അവിടെ നിന്ന് തിരിച്ചു ടൗണിലേക്ക് പോന്നു. അവിടെ തോട്ടം തൊഴിലാളികൾ ആണ് കൂടുതൽ എന്ന് തോന്നുന്നു. ഒരു സ്കൂൾ ന്റെ അടുത്തുള്ള പാടത്താണ് പോയത്.

തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ വെയിൽ കണ്ടു ഞാൻ വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങി വെയിലത്ത്‌ പോയി നിന്നു. യെസ്... Sun bath. പക്ഷെ ആ വെയിലിനു ചൂട് പോരാ. എന്നാലും പതുക്കെ കിട്ടുന്ന ആ ചൂട് ഒരു സുഖമാണ്. ഇപ്പോൾ എനിക്ക് സ്വന്തമായി രണ്ടു കൈകളും കാലുകളും ഉണ്ടെന്ന് തോന്നി തുടങ്ങി. ഉണ്ണി സ്വർഗത്തിൽ ആണ്. ഒരുവിധം തണുപ്പ് ഒതുങ്ങിയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു ടൌൺ ലേക്ക് പോന്നു.

വഴിയിൽ ഞാൻ എന്തോ ഒക്കെ ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. സന്തോഷപെടുത്തുന്ന ഒന്നും കാണാൻ പറ്റാത്തതിന്റെ നിരാശ ഞങ്ങൾക്ക് ഉണ്ട്... അല്ല... ആഗ്രഹിച്ച പോലെ ഉള്ള കാഴ്ച്ചകൾ കിട്ടാത്തതിന്റെ ആണ് ആ നിരാശ. ഒരുപക്ഷെ ഈ ഒരു മാനസികാവസ്ഥ അവിടെ പ്രകൃതി ഒരുക്കിയിട്ടുള്ള മറ്റു നല്ല കാഴ്ചകളെ കണ്ണിൽ പെടുത്താതെ പോകും. അതന്നു ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി... കാരണം വഴിയിൽ മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ സൂര്യൻ പ്രകാശം പൊഴിക്കുന്ന ഒരു കാഴ്ച ഞാനും അവനും കണ്ടു. ഒരു ഫീലിന് ചെറിയ നേരിയ കോടയും ഉണ്ട് അവിടെ.അവൻ വണ്ടി നിർത്തിയില്ല. ഞാൻ അപ്പോൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, പക്ഷെ ആ കാഴ്ച മനസ്സിൽ പതിക്കാൻ ഒരു 100 മീറ്റർ പോയാൽ മതിയായിരുന്നു.