Kanlı Nigar

5. Bölüm

Demir çalışma odasının önünde derin bir nefes aldı, babasının içerde olduğunu ve kendisini beklediğini söylemişlerdi.

"Tamam Demir, giriyorsun ve ben boşanmam karımı seviyorum kuma işinden de vaz geçtim diyorsun. Ucunda ölüm yok ya!

Lan oğlum Nigar'ı bu kadar ağlattığına değmez, döverse de dövsün. Ne olacak?!"

Kapıyı araladı, adımını içeri attı.

Babası yumuşak munis bir ifadeyle oğluna baktı. Demir'in içi bulandı.

"Gel bakalım... Otur."

İkiletmeden karşısına çekingence oturdu.

"Ne diyorsun bu olanlara Demir? Karın evi yaktı, sen ne diyorsun? Ne diyeceksin oğlum?"

Babasının bağırıp çağırmasından daha çok çekindiği hali bu hali idi... sakin duruş, hafif alaycı bu yaklaşım... yalandan gülümseyen o dudaklar. Kendini yine çocuk gibi beceriksiz ve yetersiz hissetti. Çocukluğuna gitti bir anda. Babasının yüzünde aynı bu ifadeyle üç kişinin beynine kurşunu sıktığı ana gitti. Cinayetin sebebini hatırlamasa da az önce yalvaran dağılmış kafaların görüntüsü ve üstüne sıçrayan kanlar aklına geldi.

"Baba ben..." yutkundu, içeri girerken düşündüklerine tutunmaya çalıştı "Nigar'ın... aklı başında değildi ki baba! Çok üzgündü. Ne yaptığını bile bilmiyordu!"

Adam alayla tek kaşını kaldırdı bu cılız savunmaya.

"Allah Allah. Öyle mi diyorsun? Öncesinde benzini hazırladı, biz eve gelene kadar bekledi, biz girince gözümüzün içine baka baka çaktı o kibriti. Bana gayet kasten yaktı gibi geldi aslında. Yarın öbür gün dediği gibi seni yakmayacağı ne malum?"

Üzgün üzgün iç çekti "Boşanın siz iyisi mi."

Öyle deyince Demir yerinde şöyle bir sıçradı "Yok baba! Valla o kötü niyetinden yapmadı. Hem o beni seviyor, zarar vermez ki. Seven sevdiğine kıyar mı hiç?"

"Sende seviyordun ama. Sen kıydın ya. Bak kuma getiriyorsun üstüne. Hem o kadar dövdük ettik dur bile demedin hiç birimize. O niye kıymasın?"

"Bende kıymazdım ama... hem ona kıydım sayılmaz aslında. Gene onu seviyorum ben. Kuma gelince bir iki çocuk doğursun yeter. Ben gene Nigar'ı severim zaten. Boş yere sıkıntı yapıyor. Anlayınca affedecek."

Gitgide cinleri tepesine toplanmaktaydı adamın.

"Oğlum... bak oğlum diyorum. Sen benim evladımsın, kıymetlimsin. Sana bir şey yapsa benim canım nasıl yanar biliyor musun? Boşanın gitsin."

"Baba ben onu çok seviyorum. Valla billa çok seviyorum. Ondan vaz geçmem."

Oğlunu son bir kez denemek istedi adam, aşireti emanet etmesi gereken kişiydi sonuçta.

"Hımm... demek çok seviyorsun. Bak aklıma ne geldi. Ben diyorum ki sen onu boşa babasının evine gitsin. Sonra şu kızla evlen, kızın bir oğlu olunca yenisini boşar gene Nigar'ı alırsın..."

Hevesle oğlunun isyan etmesini, hır gür çıkarmasını bekledi.

Demir şöyle bir tarttı, aklına yatar gibi oldu. Hem babasına karşı gelmemiş olacaktı, hem çocuğu olacaktı hem de Nigar yanında kalacaktı. Sadece biraz sabretmeleri gerekiyordu.

Özellikle oğlunun üstüne gitti "Gerçi o arada evlendirirler belki Nigar'ı... "

"Hayatta izin vermem!"