WHEN YOU'RE GONE

CHAPTER 42

Right

My heart hurting so bad habang tumatagal at sa bawat tibok ay nahihirapan na akong paghawakan. Sobrang sakit. Sobra na.

My tears is overflowing. Nilingon ko si Gael na mahimbing natutulog sa tabi ko. Ipit ang bawat hikbi ko para lang di ko siya magising. Pinunasan ko ang luha bago lumapit sakanya para yakapin siya pero di pa nakakalipas ang tatlong sigundo ay inalis na niya at tumalikod sa'kin.

Sumikip ang dibdib ko. The way he remove my hand away from him brought me too much pain.

Hindi naman siya ganyan..n-nakalimutan na niya lahat.

My body is tired. Ganun rin ang puso ko. Sa kabila ng lahat ay wala akong galit nararamdaman. I still love him, I really do.

Maingat akong bumangon. Tumayo ako habang patuloy ang pagtulo ng luha ko palabas ng kwarto namin dalawa.

I can't stay with him tonight cause I really don't know what to do.

Dinala ako ng sariling mga paa sa kabilang kwarto. I weakly laid myself on the bed and there... I finally released my feelings.

Lumakas ang hikbi ko at ilang beses na hinampas ang dibdib dahil patuloy ang pagkirot nito.

Iniinda ko hanggang sa nakatulog ako.

Pagkagising ko ay masama na ang pakiramdam ko. Mataas na rin ang sikat ng araw. Nang tumayo ako ay muntik na akong mabuwal sa kinatatayuan. Sobrang sakit rin ng katawan ko kaya ang plano kong pumasok ay na-cancelled.

Mabagal ako naglakad papunta sa kwarto namin at inaasahan ko ng hindi maabutan si Gael but still my heart hoping that he will stay with me.

But he didn't.

I tried not to think everything. Yung text ni Liliana sa kanya kung siya ba ang tinutukoy ni Gael. Ayokong isipin iyon dahil alam kong ginagantihan niya lang ako pero hindi ko matatanggi ang sakit dulot iyon.

Mga bandang hapon ay naghanda ako ng pagkain para amin dalawa. Susubukan ko parin makipag-ayos sakanya. Inayos ko ang lamesa sa labas at nagset ng ilaw doon. Nagawa ko iyon sa kabila ng lahat. Nag-order ako ng rose at i-set iyon sa lamesa at naglagay rin ako ng kandila.

When I'm contented of everything. I took a bath and fix myself. Naglagay ako ng kulay sa labi dahil namumutla na ito at nagsuot ng blue sleeveless mini dress and partner it one inch sandals. When I look at the clock it's already six o'clock pm.

Umupo ako roon at hinintay si Gael. I didn't text him the reason why I want to suprised him but when the one hour passed and he still not coming. Until it's already eleven in the evening.

Wala parin dumadating na Gael. Nag-alala na ako kaya hindi ko napigilan tawagan siya. Naglakad ako ng ilang beses habang naririnig ang pag-ring nito kaso sa unang tawag ay walang sumagot at ganoon rin sa pangalawa. Sa pagtatlo ay sinagot na niya.

Nakaramdam ako ng saya at pag-asa sa puso ko.

" Gael where are you---" nawala ang ngiti sa labi ko.

" Ahh. Gael I'm coming!!!" I heard someone moaning.

Nanlamig ang buong katawan ko at agad na binitawan ang cellphone na para bang napaso ako. My lips is shaking as my tears starting to form. My cellphone's screen crack.

Bumigat ang dibdib ko dahil kilalang-kilala ko kung kaninong boses iyon. Kahit siguro baliktarin ang mundo ay kilala ko parin iyon.

It's Liliana. Gael with her a-and t-they a-are having.... I burst out, crying.

I stop to surpass my sobbing but I will no longer handle it.

W-why G-gael do this? W-wala ba akong karapatan?