вℓα¢к ѕωαη এ мιηgυк [¢σмρℓєтє∂]

♡ 02

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

වාහ්ව්! දේවදූතයෙක් වගේ. ලීසා කියපු කතා ඇත්තද එතකොට?

ලීසා නොපෙනී යනකම් හිටපු ජන්කුක් හංස විල පැත්තට ඇදුනේ කිසිම අරමුණක් නැතුව එතන හිටපු කෙනාගෙ පෙනුමට විතරක්ම වශී වෙලා.

කුරුලු පැටියෙක් වගේ. චූටි ඇඟ. චූටි අත්. චූටි කකුල්.

ඉන්න! කෙල්ලෙක් නෙමෙයි?

ෂුවර් කරගන්න ඕන.

"හායි!"

ජන්කුක් සාමාන්‍ය බවකින් හඬ අවදි කලා.

"ක්..කවු..ද්..ද ඔ..යා?"

"බය වෙන්න එපා. මම ඔයාට කරදර කරන්නෑ."

"ඇයි ආවේ?"

බය අඩු වෙලා වගේ.

"කතා කරන්න පුළුවන්ද?"

"හ්ම්.."

ලීසාට අනුව ශාප කරපු හංසයෙක් කියන කෙනාට එහා පැත්තෙන් ජන්කුක් බිමට බර උනා.

"ඔයා ඇයි මෙතන ඉන්නෙ?"

"ගෙදර යන්න බැරි නිසා."

"ඇයි ඉතින් බැරි?"

"යූන්ගි මාවත් හංසයෙක් කලා."

එතකොට ඒවා ඇත්ත? ඒත් කොහොමද? ඇයි එහෙම කරන්නෙ? කවුද යූන්ගි? කොහෙද එයා ඉන්නෙ?

"මොකද ඔහොම බලාගෙන ඉන්නෙ? පොඩි කාලෙ කවුරුත් හංස විල ගැන කියලා දුන්නෙ නැද්ද?"

"ඔයා කෙල්ලෙක්ද?"

"මොකක්? ඒකද දැන් ඔයාට තියන ලොකුම ප්‍රශ්නෙ? මගෙ නමවත් අහන්නෙ නැද්ද?"

"නමට වඩා වැදගත් ප්‍රශ්නයක් මම ඇහුවේ."

"මම කොල්ලෙක්!!!"

මම අහලා තියන කතා වල යූන්ගි ශාප කරන්නෙ කෙල්ලොන්ට විතරනෙ. මේ පාර ස්ක්‍රිප්ට් එකෙන් පිට පැනලද?

"නම අහන්නෙ නැද්ද?"

"ඔච්චරටම කියන්න ඕනද?"

"එහෙම නෑ. ඒත් නම දන්නෙ නැතුව ඔයා කොහොමද මාව හොයාගන්නෙ?"

"ඇයි මම ඔයාව හොයාගන්නෙ?"

"ඒකත් ඇත්ත."

"මොකද්ද ඉතින් නම?"

"මොකටද නේ? ඕන නෑ."

"මොන ඔටු ලබ්බක්ද?"

"ඔටු මොකක්?"

"නෑ මම මේ අහන්නෙ.. සයිස් එකේ හැටියටද කට?"

එයා කේන්තියටම නැගිටලා ජන්කුක්ගේ මූණට එබුනා.

"තමුන්! මගේ ඉවසීම පරික්ෂා කරන එකෙන් ඈත් වෙලා හිටියොත් හොඳයි."

"දන්නවද කාටද ඔය කෑගහන්නෙ කියලා?"

"ඔයා කවුරු උනත් මට මොකද? මට මොනාහරි කිව්වොත් මම කෑගහනවා!"

"විහින් අමාරුවේ වැටෙන්න යන්නෙ ඉතින්."

"මොනාහරි කිව්වද?"

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆