Beloofd

Beelschoon

-NEWTS POV-

Daar ligt ze dan...beeldschoon...lijkbleek. De wereld stopt met draaien voor en seconde wanneer de eerste schreeuw haar lippen verlaat en ze kronkelt van de pijn. "hey hey- het ben ik- N-N-Newt weet je nog?" Ze reageert niet.. Ze huilt..schreeuwt en spartelt.  Ze heeft geen belangstelling voor mij, of de hele menigte die rond haar ontstaan is.  Minho houdt haar polsen vast zodat ze de wonde niet kan aanraken. Thomas grijpt haar enkels en probeert haar te kalmeren. Ik kniel neer en hang boven haar. Hannah haar ogen zijn angstig en gevuld met tranen, waarvan ik hoop dat ze nooit voor mij moeten vloeien. Ik grijp traag haar hand en ze kijkt me aan. Geen schreeuw... geen gespartel.. Hannah kijkt even rond in de plas bloed waar ze in ligt.  Ik streel over haar wang...en tranen druppelen op haar gezicht. Traag sluit ze haar ogen. Alby verbreekt de ijzige stilte:" MEDJAKKERS NU METEEN HIER STELLETJE IDIOTEN ! BRENG HAAR NAAR DE MEDBAY!" Een jaloers gegrauw komt uit mijn mond wanneer ze haar willen optillen. Minho pakt haar snel en voorzichtig op en rent snel naar de Medbay. De jongens mompelen. Ik strompel achter hen aan, richting de Medbay. Er ontstaat een knoop in mijn maag. Ik ben hier alleen. Minho en Gally zijn bezig om Ben op te sluiten. 

Een tijdje later verlieten de medjakkers eindelijk de kamer. Haar ademhaling is traag en regelmatig, zo te zien is ze in een diepe slaap.  Ik leg voorzichtig een deken over haar en kus haar voorhoofd zachtjes om haar niet wakker te maken. Ze is bleek en koud. Ik ga op de rand van het bed zitten en streel haar haar. Ik zal haar nooit meer een seconde alleen laten, al kost het mijn eigen leven. Thomas komt de kamer binnen en zit op de stoel in de hoek van het kamertje. " Ben - h-hij is-" fluisterd hij. "Ik weet het Tommy... dat is hoe dingen hier gaan." Hij keek geschokt. De Nobie was bang. Ik voelde me voor een paar seconden nog slechter. "Maak je geen zorgen- het is niet elke dag dat zoiets gebeurd.." probeerde ik hem te vertellen