Forever in love N.H.

Part 15

Niall Point Of View ✼

Rustig loop ik de trap af bij mijn opa en oma. Ze waren blij om me te zien, ik ook wel om hun te zien maar de reden waarom ik ben, wil ik niet. Ik wil haar gewoon verzorgen, nu weet ik niet of ze wel okay is.

"Hey liefje." zegt mijn oma, precies hetzelfde als mijn moeder.

"Hoi oma." zeg ik zacht als ik plaats neem aan de eettafel. Meteen moet ik aan Jaylin denken en even wrijf ik over mijn buik. Ik zie er goed uit, alles is okay. Spreek ik mezelf in.

Ik zucht even en begin aan mijn ontbijt. Het liefst wil ik hier weg.

"Ga je vandaag nog wat doen?" Vraagt mijn opa en ik schud mijn hoofd als ik in mijn ogen wrijf.

"Ik heb geen idee wat." mompel ik.

"Je kan wel een stukje mee gaan lopen, in het bos." zegt mijn opa en ik knik even. Ik weet dat mijn opa van wandelen houdt, altijd al gedaan. Frisse lucht zal me ook wel goed doen.

"Isgoed." glimlach ik dan zwakjes. We eten nog verder af en ik loop naar mijn kamer om me om te kleden. Een joggingbroek lijkt me niet echt gepast. Ik trek mijn skinnyjeans aan met een simpele sweater en haal mijn haar uit slaapstand.

Zodra ik naar beneden loop, staat mijn opa op me te wachten. Hij glimlacht een beetje en loopt voor me uit het huis uit. Ik zorg dat ik naast hem loop en na een tijdje lopen we het bos in. Meteen moet ik denken aan mijn eerste date met Jaylin, die ook in het bos was.

Er hangt een stilte tussen ons, maar ergens is het wel fijn. Ik kijk naar mijn voeten en stop mijn handen in mijn jaszakken.

"Hoe gaat het met je vriendinnetje?" Vraagt mijn opa dan. Hij weet dat ze een ongeluk heeft gehad en dat ze me niet herkent, maar ik weet wat hij bedoelt.

"Steeds beter, ze kan al best goed lopen, ook in haar eentje kleine stukjes." zeg ik en ik glimlach een beetje. Hij knikt en kijkt me even aan.

"En met de rest van het lichaam?"

"Ook goed." weer knikt hij.

"Je houdt echt van haar he?" Ik kijk op naar hem en bijt even op mijn lip.

"Ze is mijn leven en ik haat het om hier nu te zijn. Ik wil met haar zijn, maar het kan niet."

"Het voelt niet goed om dit van je af te pakken, maar ik snap je moeder wel." ik zucht eventjes, erover praten voelt wel goed, vooral omdat mijn opa me echt lijkt te snappen. "Als je weer met haar bent, zorg voor haar. Ze verdient het. Net als jij verdient om met haar te zijn."

"Hoe weet je dit allemaal opa?"

"Jongen," begint hij en hij grinnikt even. "de eerste keer toen jij met haar bij ons kwam, zag ik al aan je dat je van haar houdt. Hoe je naar haar kijkt en dan hoe zij naar jou kijkt. Het doet me denken aan mij en je oma, ik hou net zo veel van haar als jij van Jaylin houdt. Het is speciaal Niall, vecht ervoor."

"Ik vecht ook voor haar opa, maar hoe kan ik met haar zijn als ze niet eens weet wie ik ben?"

"Soms heb je geluk en soms zit het tegen, ze herinnert je ooit nog wel en dan zal alles weer hetzelfde zijn."

✼~✼~✼~✼

Een paar dagen gingen voorbij in dit rustige dorp. Ik ging met mijn opa wandelen, haalde met mijn oma brood bij de bakker en deed nog andere boodschappen met mijn oma. Maar ik miste het om met Jaylin te zijn. Normaal was ik altijd wel bij haar, ook al hielp ik haar alleen maar met trainen en maakte ik soep voor haar. Het was voor mij genoeg.

Als mijn telefoon afgaat, neem ik op zonder te kijken wie het is.

"Met Niall?" Vraag ik, waarna ik mijn moedersstem hoor.