მისთვის💔

ის ჩემი მეგობარია💔😪

- კიმ... ადექი!!! ადექი ჩქარა!!!!
გავიგონე დედას ვყირილი , რომელიც კიბეებზე მორბოდა. ის იმდენად გაწონასწორებული ქალია არასდროს ყვირის. ფეხზე წამოვვარდი
- დედაა რა ხდება, რატო ყვირი
- ჩაიცვიი, ჩქარა უნდა წავიდეთ...
ფერი არ ედო, და ემოციიისგან ხელები უკანკალებდა.
- დედა რა მოხდა?
- არააა მაგის დრო, ჩქარა, დამღრიალა
თვალები გამიფართოვდა, დედაჩემი არასდროს მენახა ესეთ მდგომარეობაში
ჩავიცვი, და ქვემოთ ჩავედი, გული მისკდებოდა ვერაფერზე ვფიქრობდი.
- წავედით ჩქარა! ცივად მითხრა და ქვემოთ წავედით.
მანქანაში ჩავჯექით, ვერაფერს ვეკითხებოდი და ვერც მეუბნებოდა.
მანამ სანამ პოლიციის განყოფილებაში არ მივედით.
- დედა!! აქ რა გვინდა მეტყვი რა ჯანდაბა ხდება
- კარგად მომისმინე, რასაც გკითხავენ ყვეკაფერი უთხარი, და არც გაბედო რამის დამალვა, ცრემლ ნარევი ხმით მითხრა..
შემეშინდა...არაფერი არ დამიშავებია... ფეხები უკან მრჩებოდა.
განყოფილებაში რომ შევედით , ყველა მე მიყურებდა და საკუთარ თავში მართლა დავეჭვდი, ტერორისტი მეგონა თავი,
- ქალბატონო კიმ , გამარჯობა, მე დეტექტივი კიმ ნამჯუნი ვარ, და იმედი მაქვს ჩვენთან ითანამშრომლებთ.
- რათქმაუნდა , ოღონდ მანამდე იქნებ ამიხსნათ რა მოხდა
- რათქმაუნდა, დაბრძანდით.
- დავჯექი, და ხელი მიკანკალებდა,სუნთქვა მიჭირდა და ეა გაურკვევლობა უფრო მაგიჟებდა.
- სოლი, რა აკავშირებდა მას თქვენთან
- აჰაჰაჰაჰჰა სოლიი, ღმერთო მე კიდევ რა არ ვიფიქრე, ის ჩემი ბავშვობის მეგობარია ალბათ კიდე სცემა ხო ვინმე...არანორმალური
- გთხოვთ დაზუსტებით მითხრათ, ძალიან მკაცრი ტონით მეკითხებოდა გამომძიებელი
- სოლი ჩემი ცხივრების მეგობარია, დაბადებიდან დღემდე... ჩვენ თითქმის ერთაე ვცხოვრიბთ, დედამისი დედაჩემია, დედაჩემი კი დედამისი. ამაზე დედაჩემის ღრიალი გავიგე
- გასაგებია,
- სად არის სოლი? ვიკითხე მე დაიჭირეთ ხო?? ვაიმე როგორი არანორმალურია
- არა, არ დაგვიჭერია...ძალიან ვწუხვას ქალბატონო კიმ
- რატო წუხარ, რა ხდება თავს ვერ მოვერიე და ფეხზე წამოვხტი
- სოლმა გუშინ თავი მოიკლა, ღამე დაახლოებით 3 საათიდან 4 საათის შუალედში.
- რრრრაააა?? ვინ ჩემმა სოლიმ თავი მოიკლა?? ხვდებით რას ამბობთ? სწავლის გაგრძელება უნდოდა, რა თავის მოკვლა, რეჟისორობა უნდოდაა... ის არ იქნება ბატონოო
ამ დროს დედა მოვიდა და მთელი ძალით მეხუტებოდა....
- დამშვიდდი პატარავ.
- ჩემი ღრიალი მთელს განყოფილებაში ისმოდა...არაა არააა ოს ჩემი მეგობარიააა-- ის ამას არ გააკეთებდა... სად არის , მისი ნახვა მინდააა.... დედა უთხარი მაჩვენონ..
- ეს არ შეიძლება მკაცრი ტონით მითცრა გამომძიებელმა
- თქვ3ნ ვინხართ ამას რომ მიიშლით, სიმწრით შევუღრინე
მორგში წაიყვანეთ დაიყვირა გამომძიებელმა, ორი პოლიციელი მოვიდა და მორგისკენ წამიყვანა,
- დედა მარტო წავალ...
მივდიოდი და ფეხები არ მემორჩილებოდა... ცრემლებისგან ვერ ვხედავდი კარგად. თითქოს ჩემი სული ჩემს სხეულს დაშორდა და სხეული დადიოდა მხოლოდ. ვერაფერს ვერ ვიჯერებდი სანამ პოლიციამ არ მითხრა რომ უნდქ შევსულიყავი.
კარი გავაღე, საზიზღარი სიცივე იყო. მუქი ნაცრისფერი კედლები და მხოლოდ ერთი საწოლი იყო შუაში, რომელსაც თეთრი მატერია ჰქონდა გადაფარებული, ახლოს მივედი და დავინახე ქერა თმა წითელი ხაზებით...
ღმერთოოოო!!! ის ხაზები მე გავუკეთე,.....
ხელის კანკალით გადავწიე გადასაფარებელი და დავინახე გოგო, რომელიც სრულიად თეთრი იყო, სახე დამსკდარი ჰქონდა , მისი ხელი ავიღე გულთან მივიტანე, ვერაფერს ვაკონტროლებდი, ვერც ტირილს , ყვილირს ემოციას... ვბღაოდი და ვერ ვიჯერებდი.... ვერ დამეჯერებინა რომ იქ ჩემი მეგობარი იყო, ჩემი მეგობარი რომელსაც ყველაზე მეტად უნდოდა სიცოხცხლე... ყველაფერი უყვარდა...
მანამ სანამ იმ დამპალ ადგილას არ დაიწყო მუშაიბა, რაც მინ იუნგისთან მივიდა იმის მერე დაენგრა ცხოვრება... მაგრამ ამას არ ვიტყვი და მე გავარკვევ რა მოხდა,
გპირდები ძვირფასო!!! გეფიცები ჩემო პუტკუნა...გეფიცები ყველას ვაგებინებ პასუხს....
ავდექი და ოთახიდან გამოვედი...
- დედა სახლში მინდა.
- ქალბატონო კიმ, თუ რამეს გაიხსენებთ დამირეკეთ..
- რათქმაუნდა ვუოასუხე მე გამომძიებელს და ნომერი გამოვართვი.
საერთოდ არ გენდობით გავიფიქრე და მანქანისკენ წავედი.