Thierry Baudet x reader

Een Kopje koffie

Eindelijk een nieuwe goede baan. Ik ben lid in de tweede kamer van Groenlinks. Dit was mijn droom als kind!

Met trillende benen liep ik de kamer in, ik mag dan wel 40 zijn maar dit blijft spannend.

Terwijl ik rond keek viel mijn oog gelijk op een bruinharige knappe man. Hij zag er zelfverzekerd uit. Na een paar seconden staren maakte ik oogcontact en keek ik weg. Mijn hart sloeg een seconde over.

Oh ja... dat is Thierry Baudet. Van Forum van Democratie.

*timeskip*

Eerste dag hier en het gaat al vreselijk. Het Forum van Democratie wil een nieuwe wet invoeren dat je naar de sportschool mag zonder corona qr code. Daar ben ik het dus helemaal niet mee eens, onzin! Hij weet niet wat hij doet!

*flashbacks*

"Oma... verlaat me niet! Er is nog zoveel wat ik je wil vertellen.... jij bent de enige die ik heb na mijn ouders in het ongeluk!"

Mijn stem brak. Ik praatte iets luider dan ik had gehoopt en mijn emoties kwamen meer naar boven dan gewild.

"Lieverd... het is maar corona! Zo erg kan het niet zijn. Het is niet jouw schuld dat je het vaccinatie niet na-..."

De glans in haar ogen verdween en ze staarde naar het plafond.

"Oma?...oma?!"

Ik probeerde haar hand te pakken maar ze had geen leven meer in haar en ze lag slap op het ziekenhuisbed.

*terug naar nu*

Dit moet voorkomen worden. Ik wil niet dat mensen weer lijden zoals bij mij.

Ik ging weer verder met luisteren naar Thierry's verhalen over waarom de qr code regel weg moet. Niet wetende dat de tranen in mijn ogen opkwamen.

Niet nu! Politiek en emoties apart.

Hoe pijnlijk ook, hij is erg mooi. Zo stralend, zo zelfverzekerd. Zijn mannelijke stem en volle haren. Ik wou dat ik met mijn handen da-..

Ik betrapte mijzelf op zo denken over mijn politieke collega. Hij is ook nog mijn vijand!

*timeskip*

Eindelijk was de discussie voorbij en gelukkig kwam de nieuwe wet niet door. Thierry stond in de hoek met andere Forum van Democratiërs. Hij keek half omlaag. Het zag er vrij zielig uit.

Ik besloot om naar hem toe te lopen.

"H-hey! Thierry!... ik weet dat je niet blij bent d-dat de wet niet is door gekomen m-maar het komt goed!"

Wat is dit voor domme opmerking. Zo genant.

Ondanks mijn domheid verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht.

"Oh.. eh dankje. Van welke partij ben jij?"

Oh nee. Hij is mijn vijand. Zal hij me haten? Ik lieg wel.

"Eh Vvd"

Teminste iets rechts... ik voel me zo dom.

"Oke, Wil je kopje koffie?" Zei hij met een iets grotere lach nu.

Een Kopje..?

Ik begon lichtelijk rood te worden.

"Oke..."