SEVGİLİ EŞİM

22. BÖLÜM

GÖRSELDEKİ EV EDANUR AİLESİNİN YAŞADIĞI YERİN BİRAZ BENZERİ 3 KATLISINI DÜŞÜNÜN.

MEHMETTEN;

Yemek masasında konuşulanlar ile şok olmuştum. Duyduklarımın doğruluğunu sorgularken geçmişe gittim. Edanur masada yemek yemediğini fark ettim. Bazen kameralardan onu izlerken neden odada yemek yediğini anlamıştım. Ama bu kalbimi paramparça etmişti. Kardeşi onu hangi arada götürdü anlamadım. Sadece kumral sürüklenirken gitme demek geldi içimden ama dilim lal olmuştu sanki gözlerim dolarken susmuştum. Arkasından bakakalmıştım. İçimdeki korku büyüyordu. Onlar evden çıkınca hışımla Tevekkül 'ün yapamadığını yapmış, masayı yerle bir etmiştim.

"Yasemin derhal odama gel." Öfkem daha da artıyordu. Odaya gelen Yasemin korku ile titremeye başlamıştı ki annem ve yengem de odaya geldi.

"Konuş bakalım bizden daha ne saklıyorsun."

 "Ben... ben bir şey saklamıyorum efendim."

"Yemek olayı ne detaylı anlat kızım." Yengemin sorusuyla konuşmaya başladı.

"Büyük hanımım, Küçük hanımımı ilk bende fark etmedim. Birbirimize alıştıktan sonra söylemişti. Sizinle oturuyor yiyebileceği varsa yiyordu yoksa zaten ben onun için farklı birşeyler mutfakta hazırlatıyordum kendim için diyerek  götürdüğümden kimse de şüphe etmemişti. Neden diye sorarsanız da masada farklılık yaratmak istemiyordum. Bende anlayış gösterdim."

"SENİN GÖREVİN BİZE HİZMET ETMEK ANLAYIŞ GÖSTERMEK BENDEN SAKLAMAK DEĞİLDİ" Kendimi daha fazla tutamamıştım. Doktorun dediği geldi aklıma 'eğer sağlıklı bir beslenme olsaydı vücudu zayıf olmasaydı belki de bebek kurtulurdu %50 şans ile' demişti. Yatağın köşe kısmına doğru tekme attım canım acısın istedim ama canım kalmamıştı ki o kapıdan çıkarken gitmişti. O ağlarken bitmiştim, ölmüş gibiydim.

" Oğlum sakin ol"

"NE SAKİNİ YENGE DOKTOR NE DEDİ KENDİ KULAKLARINIZ İLE DUYDUNUZ. HADİ ONU DA GEÇTİM KARDEŞİ SONUNA KADAR HAKLI."

"Bizden sakladığınız başka bir şey var mı?"

"Yok efendim."

"SEN ÇIK,TUNÇ' U ÇAĞIR BURAYA"

"Tabi efendim"

Sinirim tepemde beklerken Tunç kapıyı çaldı içeri girdi. 

"Beni emretmişsiniz buyurun "

"SANA BİR KEZ SORACAĞIM DOĞRUYU SÖYLE VE HIZLI SÖYLE."

"Emredersiniz efendim."

"KARIM HAKKINDA SAKLADIKLARIN VAR MI?" Tunç olanlardan haberi olmadığından şaşırmıştı. Yengemler açıklama yapınca bana döndü.

"Efendim size her daim haber veriyorum zaten sakladığım bir şey yok"

"Tamam oğlum sen çık işine dön." Yengemin komutu ile dışarıya çıktı. Ardından yengemlerde çıktı. 

Bu odada bir başıma kalmak beni boğmaya başlamıştı. Masadaki bilgisayarıma doğru ilerledim. Eski kamera kayıtlarını izlemeye başladım . Düşünmeye başladım ben kadınım hakkında ne biliyordum. Düşündükçe cevap bulamaz olmuştum.

....

Yoktu nefesim gideli 3 hafta olmuştu. Kendimi odama kapattım sadece görüntüleri izliyordum günde en az 5 kere odayı dağıtıyordum kırıp dökünce ne değişecekse artık. İlk bir hafta meyhanede içip dışarıda kendimi dövdürdüm. Bir süre sonra peşime korumaları takınca onu da yapamamıştım acım büyüktü. Bebeğimin acısı, karımın hasreti offf offf. Telefonum zil sesi ısrarla çalıyordu sinirle açtım.