KÖY İŞİ AŞK 1 (+18)

36.BÖLÜM🔥

Merhabalar bir konuda fikrimi değiştirdim, artık bölümlere sınır koymamaya karar verdim. Amacım sınır geçilmeden bölüm paylaşmamaktı ama bu şöyle anlaşılıyor ; sınır geçildiği gibi hemen bir bölüm bekleniyor . Maalesef her zaman akıcı bir şekilde bölüm yazamıyorum ve hal böyle olunca söz verip bölüm atmıyor gibi gözüküyorum . O yüzden dilediğiniz kadar oy verip yorum yapabilirsiniz arkadaşlar..
Ben de vakit buldukça ve içime sindiği gibi yazabildikçe bölümleri paylaşacağım.
Sınav haftam olduğu için de tek tek cevap veremiyorum , bölüm yazmak dışında bu hafta neredeyse hiç bakmadım wattpade. O yüzden bana darılmayın lütfen..
Keyifli okumalar❤️

Yeşim

3 SENE ÖNCE

"Dün rüyamda Civanı gördüm, öpüşüyorduk."

"Hiii.. sussana! Ne kadar ayıp.."

"Amaaan.. ayıpsa ayıp."

"Sessiz ol.. abin duyarsa ne kadar kızar. Hem senden de kaç yaş büyük adam.. olucak iş mi Esma?"

Esma'ya kalmaya gelmiş gece yataklarda sabahlarken fısır fısır konuşuyorduk. Birkaç seneden beri Civan abinin türküsünü tutturmuştu. Ama olacak iş miydi hiç.. Büyüktü Civan abi bizden.

"Niye olmasın Yeşim? Ay sen de bir hoşsun? Hem öğren azcık, bunlar ayıp şeyler değil. Hayatın bir parçası.. hem.. Civan bana karşılık verse.. ben de esirgemem kendimi. Hıh! Bu kadar da büyük konuşuyorum."

"Aaa.. delisin sen.."

"Ay herkes senin gibi uzak kalmak zorunda mı bu işlere?"

Diyerek alaylı bir şekilde göz kırpmıştı bir de utanmadan. Hem şaşırmış, hem de kıkırdamıştım dediklerine. Deli kız. Sanki kendisi bugüne kadar yaşamıştı bir şeyler... Esma benden iki yaş büyüktü, daha açıktı gözü bu konularda. Ben aklımdan geçirmeye bile utanırdım, sanki annem aklımdan geçeni anlar da kızar diye bile korkardım.

"Hadi uyuyalım artık, sabah kalkamıcaz.."

•

"Esma.."

Kapının arkasında sürekli seslenen birisi vardı. Yerimden doğrularak Esma'ya baktım ama uyanacak gibi değildi. Mecbur kalkarak odanın kapısını hafifçe araladım. Mehmet abi iki elini de kapının pervazına yaslamış üstten bir şekilde bana bakıyordu. Beni gördüğüne şaşırarak çatılmıştı kaşları.

"Sen mi kalıyordun.. bilemedim kusura bakma.."

"Yok.. sorun değil Mehmet abi. Bir şey mi oldu?"

"Mesaiye gidicem de Esma'ya bir şeyler hazırla dicektim ama uyuyo anlaşılan."

"O uyudu erkenden.. istersen ben hazırlayım bir şeyler."

Gülümseyerek omzumu hafifçe sıvazlamıştı.

"Yok abisi sağol, zahmet etme sen, ben hallederim."

Arkasını dönerek merdivenlere doğru yönelecekken yeniden seslendim.

"Şey.. zahmet olmaz benim için.. Hazırlayım mı hemen bir şeyler?"

Kararsız kalsa da en sonunda onaylamıştı beni.

"Peki madem.. ben de üzerimi giyinirim.."

Mehmet abi odasına girince odadan üzerime bir hırka geçirip inmiştim mutfağa. Akşam yemeğini Esma ile birlikte hazırlamıştım. Ne yemek var biliyordum evde. Tarhana çorbasını, patates yemeğini ve köfteleri ısıtmıştım o gelene kadar. Ama saat geç olduğu için belki kahvaltılık yemek ister diye kahvaltılıkları da çıkartmıştım.