အတိတ္သို႔လည္ျပန္ၾကည့္ျခင္း
"ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ ေရျပာအိုင္
ဥတုရာသီ သာယာၾကည္ျပာတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေတြ႕ခဲ့ပါေသာ လဲ့ၾကည္ေအးခ်မ္းတဲ့ ငါ့ရဲ႕ ေရျပာအိုင္
လာပါ နားပါ လို႔ ပူေလာင္ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ ငါ့ရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကို တစာစာေအာ္ေခၚခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ႕ ေရျပာအိုင္
အခ်စ္ကို ေရျပာအိုင္နဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းမယ္
မင္း ဆိုတာ ေအးခ်မ္းတဲ့ အိုေအစစ္ေလး ျဖစ္မယ္
ေရစက္ဆိုတာ တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ အရာျဖစ္မယ္
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြတိုင္း ေရျပာအိုင္ေလးကို ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း တစ္ေန႔တာကို ေရစက္ေလးေတြကတစ္ဆင့္ အိုေအစစ္ကေလး ၾကားေအာင္ ရင္ဖြင့္ျပမယ္
ဒါပါ...ဒီလိုပါ... ငါခ်စ္တာ မင္းပါ ေရျပာအိုင္
ေရျပာအိုင္....
အခ်စ္ဟာ အျပာေရာင္ ေရၾကည္အိုင္"
ကဗ်ာစာသားေတြရဲ႕ အဆုံးသတ္အား လူထု၏ ၾသဘာလက္ခုပ္သံက လွပစြာအနားသပ္ေပးသည္။
"ဒီႏွစ္ရဲ႕ စာေပဆုကို ထိုက္တန္စြာရရွိသြားတာကေတာ့ ေက်ာင္းသား ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု ျဖစ္ပါတယ္"
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး၏ စကားအဆုံးတြင္ စတိတ္စင္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္ကာ စတုတၳေျမာက္ ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္အား ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းကို လက္ခံလိုက္ရသည္။
စာေပေမဂ်ာမွ ေက်ာင္းသား ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု၏ ဘဝသည္ စကားလုံးလွလွမ်ား စာလွေပလွမ်ားႏွင့္ ဝန္းရံကာ အေရာင္စုံေလ့ရွိသည္။
ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္ကို ယူၿပီးသည့္အခါ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ တံခါးမွ အျပင္သို႔ ထြက္လာလိုက္သည္။
လူမ်ားလွ်င္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက စိတ္ရႈပ္တတ္သည္။
"ဆုထပ္ရခဲ့တာပဲ ေမာင္ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္""
"အင္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အကို"
ေက်ာင္းျပင္သို႔ ထြက္လာရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းထဲတြင္ အကိုက ထိပ္ဆုံးမွ ပါသည္။
YOU ARE READING
Beyond Forever || A Yoonkook Oneshot
Fanfictionမောင်ရေ ငါမင်းကို ထာဝရတွေရဲ့ အလွန် မျဥ်းပြိုင်တွေ ဆုံတဲ့အထိချစ်ပါတယ်ကွယ်
