Elitian Heir

Prologue

Spectator's View

"Okay 1,2,3 and push!" I hear my friend doctor.

I can't keep my eyes open. My lashes are falling down and my knees are trembling my system is in shock and I am really exhausted.

"Love? Love??" I heard someone.

"Love!!?" At the third call I suddenly opened my eyes and saw the man I love.

"Thank God you open your eyes." He said in worried tone.

After what he said we were being shoked by a loud explosion.

"Shit we have no time!! Umire ka pa! Lalabas na ang mga anak mo." Pag-papagaan ng kaibigan ko sa akin.

Tumango lang ako bilang sagot habang hawak ng asawa ko ang Akong nangiginig at nanghihinang kamay.

"You can do it." He said not minding the big explosion outside.

I don't know what's happening outside but I shouted till my last voice when I heard a baby's cry.

"We have a healthy baby girl here." She said while giving my child to my husband.

"Okay Isa pa ha? Kayanin mo to okay?" She asked again and I just nodded.

But my eyes are watering cause I'm really am tired. I think I can't keep my eyes open anymore.

"Please love one more time okay?" My beloved husband told me.

"Sige umire ka na." Mahinahong ngunit malakas na bigkas ng doctor.

"1,2,3 push!"

"Ahh!!" I shouted.

"Nakikita ko na ulo ni baby kaya ire pa."

"Ahh!! Hindi ko na kaya!" Pag-susumamo ko sa kanilang dalawa.

"No! Hindi ka pwedeng sumuko dahil madadamay ang anak mong nandiyan pa rin sa sinapupunan mo."

"Kaya kong ako Sayo umire ka lang!"

"Oh sige ire ulit!"

"Ahh!!!" Huli kong sigaw bago ako nawalan ng malay.

***

Matapos na ligtas na iluwal ng pinakamamahal kong asawa ang aming mga supling ay nawalan siya mg malay. Alam kong magagawa niya iyon dahil malakas siya.

"Maligaya ako para sa inyo aking kaibigan." Sabi ng aming kaibigang doctor ng asawa ko sa kanya g panganganak.

"Maraming salamat kung hindi dahil sa iyo ay baka napano na ang aking misis." Buong puso kong pagpapasalamat.

Muling yumanig ang lupa sa biglaang pagsabog. Nasisiguro ko na sanhi ito ng pag-ataki ng mga kalaban namin.

Walang nang Oras kailangan ko ng umalis para matulungan ang mga kawal namin.

"Ikaw muna ang bahala sa aking mahal na asawa at mga anak." Pakiki-usap ko sa aming kaibigan.

"Wag mag-alala sapagkat ni buhay ko'y aking ibubuwis sa kanila kamahalan." Puno ng respetong sabi niya.

"Then I'll take my leave." Pagpapa-alam ko, bago ako umalis ay hinalikan ko ang noo ng aking reyna saka ang dalawa naming anghel.

Lumabas na ako ng kwarto kung saan nanganak ang aking asawa.

_____

-sterizela