'Εδώ Πολυτεχνείο'' ''Εδώ Πολυτεχνείο'', σήμανε η φωνή της Μαρίας Δαμανάκη στον ραδιοφωνικό σταθμό των ελεύθερων αγωνιστών της Αθήνας, που ακούστηκε μέχρι το BBC Λονδίνου, το Παρίσι, και τη Ντόϋτσε Βέλε Γερμανίας..
΄΄Το Πολυτεχνείο είναι οχυρωμένο με τα στήθη των φοιτητών... Ο αγώνας μας είναι κοινός. Είναι αγώνας αντιχουντικός. Είναι αγώνας αντιδικτατορικός. Είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός. Κάτω η δικτατορία. Ζήτω η Δημοκρατία..." Κάτω η δικτατορία! φώναζαν. Κάτω ο Παπαδόπουλος!. Φώναζαν μέσα από την καρδιά τους για να πολεμήσουν το καθεστώς της εποχής που σιγά σιγά τους έτρωγε τα καλύτερα τους χρόνια.
Εκείνο το καθεστώς που κάνει και σήμερα την είσοδο του με έμμεσο και αργότερα άμεσο τρόπο.
"Είμαστε άοπλοι! Είμαστε άοπλοι! Οι φοιτητές βρίσκονται απέναντι στα τανκς. Οι φαντάροι είναι αδέλφια μας, δεν θα μας πυροβολήσουν.'' είπανε με ελπίδα λίγα λεπτά πριν εισβάλουν τα τανκς στην πύλη του Πολυτεχνείου.
΄' Αγωνιζόμαστε για μία καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα.'' ''Αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά αυτού του τόπου.''..
Η φωτιά που έκαιγε στις καρδιές της τότε νεολαίας δεν θα είναι ποτέ η ίδια με σήμερα. Αυτή η αγάπη και η ελπίδα που είχαν για την ανθρωπότητα και για τα αδέλφια τους, έχει μετατραπεί σε μισοαναμμένα με το ζόρι κάρβουνα από τις επόμενες γενιές, γιατί όποιος σήκωσε το ποτήρι φωναχτά στο όνομα της Δημοκρατίας, μυστηριωδώς σώπασε.
΄' Ελληνικέ λαέ, έξω από το Πολυτεχνείο βρίσκονται τανκς κι έχουν στραμμένες τις μπούκες των κανονιών τους στα παιδιά σου.'' Άκουσες ελληνικέ λαέ; Τα μέσα προστασίας σου είναι στραμμένα επιθετικά προς τα παιδιά σου και εσύ δεν έκανες τίποτα και ούτε θα κάνεις! ΄' Δεν πρέπει να χυθεί άλλο αίμα. Όχι άλλο αίμα!" είπανε, και το τελευταίο πράγμα που ακούστηκε ήταν η φωνή του Δημήτρη Παπαχρήστου να ψέλνει τον ελληνικό ύμνο. Και μετά σιωπή..
48 χρόνια μετά, και ακόμα θρηνούμε χαμένες νέες ψυχές από τα όπλα της εξουσίας. Μας έχει μείνει μόνο λίγο ψωμί, κακή παιδεία και μια ψευδαίσθηση ελευθερίας.
Κρατάμε ποτισμένα κόκκινα γαρύφαλλα, και τα αφήνουμε στο μνήμα του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κι ας μην μας αφήσουνε. Καλή ζεστή 17 Νοέμβρη, να μην ξεχάσουμε ποτέ!
