wiersze dla umarłych

theatrum mundi

ścisk w gardle
gdy oglądamy spektakl naszego życia
lubisz udawać, mówiłeś
jesteś przecież aktorem
a bóg patrzy z góry na nas, śmiejąc się
z przedstawienia
ja odgrywam rolę tego bez złamanego serca
ty odgrywasz rolę tego, który go nie złamał
dajesz mi niejednoznaczne znaki
i nie znam twojego skryptu
ale wiem że oboje znikniemy
w otchłani sceny
z martwymi kończynami