part4

3.5K 341 5
                                    

ဒီလိုနဲ့ထယ်ထယ်လေးကသူပါးပါးမရှိဘဲတစ်ညတာကုန်ဆုံးသွားတော့

...................................

မနက်မိုးလင်
''ဝါး.......ပါးပါး........ဝါး........အင့်ဟင့်...ပါးပါး..ရာခေါ်''

သူပါးပါးရှိတုန်းကအော်လိုက်ရုံနဲ့ချက်ချင်းရောက်လာပေမဲ့အခုတော့ချက်ချင်းရောက်မလာ

''ပါးပါး.....ရာခေါ်လို့.......ပါးပါး.....အင့်ဟင့်..ပါးပါး''

ေအာ်ခေါ်နေရင်ငိုသံပါပါလာထယ်ထယ်

''ပါးပါး................''

အာခေါင်ခြစ်ပြီးအော်လိုက်တော့မှာထယ်ထယ်အခန်းထဲကိုအလောတကြီးပေးဝင်လာသောယောင်းဂျင်း
ထယ်ထယ်လေးကတံခါးဖွင်သံကြားလို့တံခါးဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သူပါးပါးမဟုတ်ဘဲယောင်းဂျင်းဖြစ်နေလို့မျက်ရေလေးအဝဲသားဖြင့်

''ဂျင်းဂျင်း.....ပါးပါးရော......ပါးရောလို့''
(ထယ်လေးကယောင်ဂျင်းကိုဂျင်းဂျင်းလို့ခေါ်တာနော်)

''ထယ်လေးရယ်ထယ်လေးရဲ့ပါးပါးကပြန်မလာသေးဘူးနောက်နေကြမှပြန်လာမှာထယ်လေးရဲ့ လာ ဂျင်းဂျင်းဆီလာ
ဂျင်းဂျင်းနဲ့မျက်နှာသစ်မယ် ထယ်လေးလား''

ထယ်လေးကသူ့ပါးပါးမရှိဘူးလို့အသံဘဲကြားရော

''ဂျင်းဂျင်းတားဆီရာနဲ့....တွား...အပြင်ထွက်တွား''

သူဘေးနာကtataအရုပ်တွေနဲ့​ယောင်းဂျင်းဆီ
ကိုပြစ်ပေါက်နေတာဒါပေမဲ့ဟောင်ဂျင်းဆီကိုတော့မထိပဲ
ကုတင်အောက်ကိုပဲအရုပ်တွေအကုန်ပြုတ်ကြကုန်တယ်

''ထယ်လေးစိတ်ရှော့...စိတ်ကိုရှော့...ဂျင်းဂျင်းဆီလာ''

ထယ်ထယ်လေးကအစထဲကချူချာတော့ငိုတဲ့အချိန်နဲ့ဒေါသထွက်နေတဲ့ချိန်အရမ်းများရင် မေ့လဲတက်တယ်ရောဂါရှိတယ်
ဥပမာနှလုံးအမောဖောက်သလိုဖြစ်လာတာ

ယောင်ဂျင်းကထယ်လေးကိုစိတ်လျှော့ဖိုပြောရင်နဲ့ထယ်လေးအနားကိုသွားပြီးထယ်လေးကိုချီဖို့လုပ်နေချိန်
ခေါင်းပေါ်ရောက်လာသောလက်သေးသေးလေးတစ်ခု

''အား.....နာတယ်...ထယ်လေးရဲ့ လွှတ် ဂျင်းဂျင်းကိုလွှတ်နော် လိမ္မာတယ် ထယ်လေးက''

Hello daddy jeon'sWhere stories live. Discover now