Ώρα 20:30 και κανείς δεν ξέρει...

[Kεφάλαιο 2o]

Ένα ουρλιαχτό αντηχεί από το υπόγειο και ο Στέφανος δεν έχει ακούσει τίποτα. Βρίσκεται μέσα στο αμφιθέατρο και βοηθάει τις δύο γυναίκες να βάλουν τάξη. Μαζί τους και ο Άλκης με την Ρέα. Η φωνή της φοιτήτριας θα ακουστεί πολύ αργά.

«Βοήθεια!» η μόνη λέξη πριν σταματήσει να μιλάει.

Οι φύλακες πηγαίνουν προς το μέρος που άκουσαν αλλά βλέπουν ότι προέρχεται από την τουαλέτα. Μπαίνει μια γυναίκα φύλακας για να διαπιστώσει ότι ήρθαν πολύ αργά. Η φοιτήτρια βρισκόταν στο πάτωμα αιμόφυρτη, όπως και ο προηγούμενος. Αμέσως δύο από τους τέσσερις φύλακες έτρεξαν στο αμφιθέατρο για να ενημερώσουν τον Στέφανο, ενώ οι άλλοι κάλεσαν το 166.

Μόλις το ακούει, έτρεξε μαζί τους στο υπόγειο και εξέτασε επιφανειακά, όπως και πριν, το σώμα της. Δύο χαρακιές στο κάθε πόδι και μία στο στομάχι, ακριβώς στο ίδιο σημείο, όπως και πριν. Ήταν σκέτη τρέλα.

Ο δράστης θα πρέπει να χρησιμοποιεί αυτήν την τεχνική και ως υπογραφή. Αλλά γιατί συγκεκριμένα αυτούς τους δύο; Επειδή απλά έτυχε αυτοί να είναι οι πρώτοι ή έχουν κάτι που θέλει; Αναρωτιόταν σιωπηλά.

Τις σκέψεις του πάλι διέκοψε το κινητό του.

«Παρακαλώ;»

«Χαίρεται, από το νοσοκομείο Θεαγένειο τηλεφωνώ. Ο τραυματιοφορέας που πήρε τον αριθμό σας μου είπε να σας ενημερώσω για αυτά που βρήκαμε.» του απαντάει μια νοσοκόμα.

«Τι βρήκατε;» ρωτάει με απορία.

«Μαζί του ο τραυματίας είχε μια τσάντα με προσωπικά αντικείμενα, στα οποία βρέθηκε ένα σημείωμα. »

«Τι σημείωμα;»

«Ψάξτε να με βρείτε στο επόμενο χαρτάκι.» έκανε μια παύση και συνέχισε «Τα γράμματά του φαίνονται σαν να τα χτύπησε κεραυνός. Με το ζόρι τα κατάλαβα.»

«Ευχαριστώ πολύ. Κρατάτε με ενήμερο για την κατάσταση του νεαρού.»

«Μάλιστα. Καλή συνέχεια.» του απαντάει και τερματίζει την κλήση τους.

Κακή, ψυχρή και ανάποδη φαίνεται να είναι αυτή η συνέχεια αν δεν βρεθεί σύντομα ο ένοχος. Σκέφτηκε και αμέσως το βλέμμα του πήγε στα πράγματα της φοιτήτριας.

Άνοιξε την τσάντα της και είδε μέσα ένα χαρτάκι. Το άνοιξε και είδε γραμμένο μέσα έναν αριθμό. Τον αριθμό 1393. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβόλιζε αυτός ο αριθμός. Τον έδειξε και στους φύλακες, αλλά τίποτα. Ξανά άνοιξε το κινητό του και έστειλε τον αριθμό στο τμήμα του να το ελέγξουν. Τώρα μόνο θα περίμεναν για το ασθενοφόρο και την αστυν-