Proje -Hosie (Girl x Girl)

14. Bölüm -Benden kurtulmak istiyorlar

"Dr Saltzman, kızlarınız burada." Hastanedeki baş nörolog Dr Peters, Josie ve Lizzie'nin geldiğini görünce ayağa kalktı.

Josie'nin yanında Hope da var.

İkizler, gözleri yorgun olan ama onlara nazikçe gülümseyen babalarına yavaş yavaş ilerlediler.

"Baba?" İki kız, önce dikkatlice babalarının onları tanıyıp tanımadığını kontrol ettiler. Daha önce doktorlar tarafından babalarının bir miktar hafıza kaybı olabileceği konusunda bilgilendirilmişlerdi.

"Josie. Lizzie. Kızlarım." Alaric kollarını zayıfça açtı.

İki kız rahat bir nefes aldılar ve babalarına sımsıkı sarılmak için harekete geçtiler.

Josie ve Lizzie babalarının kollarında ağlarken Hope gülümseyerek onları izliyordu.

"Neden ağlıyorsunuz kızlar?" babaları kızlarına sordu.

Sonra merakla kaşlarını çatarak Hope'a bakarak sordu. "Sen... seni tanıyor muyum?"

Hope cevap olarak başını salladı.

"O bir arkadaş, baba." Josie bilgilendirdi. "Adı Hope."

"Hope... Senin çocukluğunu hatırlıyorum." Alaric kumral saçlı genç kadına gözlerini kırpıştırdı.

"Ah?" Josie yüksek sesle merak etti.

"Sen bir Mikaelson'sın, değil mi?"  

Lizzie ve Josie buna şaşırdılar.

"Doktor, babamın geçirdiği beyin ameliyatı ona yetişkin birinin çocukluğunu tanıması için süper güçler mi kazandırdı?" Lizzie sormak zorunda hissetti.

"New Orleans'ta tanışmıştık, değil mi? Babanın düzenlediği bir baloya katıldığımda." Alaric, Hope'a sormaya devam etti.

"Evet...şeyy..Sanırım o zaman 13 ya da 14 yaşındaydım?" Hope biraz hatırlayarak belirtti.

"Cidden mi?" Josie'nin gözleri babasıyla Hope arasında gidip geliyordu.

"Doktor..." Alaric, Dr Peters'a baktı ama adını hatırlamaya çalışıyor gibiydi.

"Peters. Dr. Peters." doktor nazikçe hatırlattı.

"Evet, ımm. Biraz yiyecek alabilir miyim?"  

"Evet. Bunu beş dakika önce istedin ve şimdi hazırlıyorlar. Buraya gelmesi için biraz zaman gerekli." Dr Peters belirtti.

"Öyle mi yaptım?" Alaric hafifçe başını salladı. "Hatırlamıyorum."

"Sorun değil, Doktor Saltzman." Sonra doktor Josie ve Lizzie'ye döndü. "Bence yemek gelmeden önce biraz dinlenmesine izin vermeliyiz. Dışarıda konuşabiliriz."

İkizler onaylayarak başlarını salladılar ve sonra Dr Peters'ın söyleyeceklerini duymak için odadan çıkmadan önce babalarını öptüler.

"Babanızda anterograd amnezi var. Basit bir ifadeyle, kısa süreli hafıza kaybıdır." Doktor,  Lizzie ve Josie'ye açıkladı Hope da dinliyordu. "Biliyor musunuz? Finding Nemo'daki balık Dory gibi"

"Ama hafızasının harika olduğunu düşündüm. Mesela Hope'un çocukluğunu hatırladı! Hem de o kadar eskiyi!" Lizzie merak etti.

"Evet, genellikle eski şeyleri hatırlayabilir ama yakın zamanda olanları hatırlayamaz. Mesela..." diye ekledi doktor. "Son belediye başkanı kampanyası. Öyle bir anısı yok."

"Dur bir dakika. Anterograd amnezi kalıcı bir şey mi?" Josie önemli soruyu sordu.

"Korkarım büyük ihtimal öyle." Dr Peters kötü haberi verdi..