TREINTA

266 9 4
                                    

Chapter Thirty

"We're here" wika ni Keiran ng ihinto niya sa parking lot ng University ang kotse na sinasakyan namin, agad naman akong bumaba at sumunod din siya. "Thanks" wika ko sa kanya at mag-lalakad na sana papa alis ng bigla siyang magsalita.

"Hillary" pigil niya sa akin dahilan para mapalingon ako sa kinatatayuan niya, "I'll be busy this upcoming week so I wont be able to see you, but if you have questions just ask Lucas" wika niya na tinaguan ko naman.

"Don't worry I can take care of myself just fine" walang ganang wika ko sa kanya at tumalikod na, "One more thing" pigil niya ulit sa akin.

"Can I ask you, who gave you that ring? I just noticed since you're not wearing it the first time we met" wika niya dahilan para mapakunot ang noo ko, why would he be curious about my ring?, "A friend of mine, why?" nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Well just in case you don't know, it has a tracker attached on its diamond but since you said that it came of a friend I just want to inform you" wika niya sa akin at ngumiti muna bago pumasok sa kotse.

nakatulala lang ako sa kinatatayuan ko hanggang sa paandarin niya ang kotse papalabas ng parking lot, wala sa sariling napatingin ako sa singsing na nakasuot sa kamay ko, I don't know if what he said is true pero hindi ko maiisip ang dahilan kung bakit may nakakabit na track sa singsing na suot ko.

Napatalon nalang ako sa kinatatayuan ko ng biglang magring ang Bell ng paghuling klase ngayong araw, napailing nalang ako sa sarili kong iniisip at naglakad na para hanapin ang sasakyan ni Ace dahil doon ko nalang siya hihintayin.

"Allison" agad akong napalingon sa likod ko ng marinig ko ang malamig na boses ni Ace habang naglalakad, wala kang mababakas na ekspresyon sa mukha niya pero malalaman mo kaagad na hindi maganda ang mood niya sa paraan ng paglakad niya papunta saakin.

"Where were you?" Kunot noong tanong niya sa akin at sinipat ang buong katawan ko.

"I was out to meet a friend" Pagsisinungaling ko sa kanya, hindi ko alam kung pinaniniwalaan ba niya ang sinabi ko dahil wala kang mababakas na ekspresyon sa mukha niya.

"Pinuntahan kita sa Classroom mo, and someone told me you ran out of your classroom chasing some guy" wika niya na halatang hindi naniniwala sa sinabi ko.

"Yah, I did, he's a friend of my friend, he ran away when he saw me. That's why I followed him" sagot ko sa kanya.

"Then why aren't you answering my calls? You called me several times but when I called you it was off, dont you know that im worried?" Wika niya sakin pero sa oras na ito ay mababakas mo na ang mga emosyon niya.

"Don't you realize that, we're somewhere dangerous surrounded by unknown people despite the fact that they were just students but some of them could be spies that can cause us harm" paliwanag niya sa akin.

Mahahalata mo na ngayon ang pag aalala niya, It's not my first time seeing this face of him, since I've seen this face several time when he's looking for Charlotte but now that this expressions where right in front of me it caught me of guard and somewhat make me feel guilty.

"I'm sorry" wika ko sa kanya, for making him worried about me and also for lying, I wanted to ask him for help and about the ring.

I want him to know what I just learned, but knowing how he hated the empire so much I can't bring myself to tell him anything. Not now, especially since I'm still incapable of gaining knowledge and I still don't know anything about the empire.

"Let's go, I'm a bit tired" pag aya ko sa kanyang umuwi na agad naman niyang tinanguan. Sumakay na kami sa kotse at pinaandar na niya iyon, I have to gather everything I've learned so far and analyze everything.

Legendary AssassinWhere stories live. Discover now