Zinkende Zielzuivering

Dweilen

Ik had nooit gedacht dat ik toch over je zou schrijven, al is het twee jaar geleden

het zal me altijd bij blijven

Wat je deed in het verleden zal me volgen tot het heden

Dit klinkt nu echt als een mega cliché gedicht over een gebroken hart

maar je brak het niet

je wrong het uit

je pletste het op de grond

en begon er mee te dweilen

niet zacht

maar hard,

ruw

al je onzekerheden die als chiquen aan de grond kleven

via mij verdreven

Wat er overbleef was een vuil vergeetachtig hoopje water

Ondanks mijn ellendigheid
Ondanks dat ik elke trein mis
Was jij de trein die ik bleef halen
Keurig op tijd

Tevergeefs
Je liet me er niet in

Ondanks dat ik studeren vermoeiend vind
Werd ik nooit vermoeid van jou te leren
Ik kon dagen weken maanden doorgaan
Zonder pauze

Je was als een boek
Dat stevig op elkaar gekleefd was
Elk blaadje met de zachtste zorgvuldigheid omslaan
Zodat het niet scheurt

Tevergeefs
Je was een boek dat zelden opende

Je was één wervelwind, net als mij
Maar erger
Veel erger
Je vermomde je in een huid van vrede

Maar daar onder, als je die laag per laag kon pellen
Was er wanhoop, twijfel, een paar druppels verdriet, littekens van het verleden
Toxische middelen, een grote schep onzekerheid en daaronder begraven ergens diep in de hele hoop ook jouw gedachten maar die lagen ver van je stem zodat je die niet uitsprak

Ik kon jou niet sorteren, opruimen
Ik kon dat bij mezelf al niet
Maar jij
Jij Besloot in de chaos nog meer vuiligheid  te maken
Misschien niet bewust

Jij besloot mijn stem te blokkeren door al mijn zenuwbanen
Zodat ik niet kon spreken in je buurt
Je besloot mijn glimlach door te trekken tot aan mijn oren
Mijn oren waren niet zo belangrijk
Want ik keek toch vooral naar jou
Je besloot vooral mijn hart in mijn grote teen te steken, ver ver weg van mijn verstand

Nee
Je brak mijn hart niet
Je gaf me net genoeg water zodat je kon blijven dweilen
En zo bleef je met mij slepen
En bleef de situatie aanslepen

Ik was zo woedend zo razend
Maar vooral op mezelf
Want ik had zelf de lijn vast
En besloot je toch te volgen