[Unicode]
Ladies and gentlemen...
Will you please stand...?
မနက်စောစောစီးစီး...သူ့နားထဲ...နူးညံ့စွာ၀င်လာတဲ့ ဖုန်းသံကြောင့်...သူနိုးထလာရသည်။ဘယ်သူလဲ။ဒီအချိန်ကြီး။
သူ မျက်လုံးကို မဖွင့်သေးဘဲ...ဖုန်းကို ဒီတိုင်းကောက်ကိုင်လိုက်သည်။
*ဟယ်လို...ဘယ်သူလဲ...*
*ကိုယ်ပါ...မထသေးဘူးလား...ဂျီမင်...*
ဖုန်းတစ်ဖက်က...ထွက်ပေါ်လာတဲ့...အသံပိုင်ရှင်ကြောင့်...သူ့အိပ်ချင်စိတ်တွေဟာ ချက်ချင်းကို ပြေပျောက်သွားရသည်။
*ဟင်...လူကြီးလား...*
*အင်း...မထသေးဘူးလား...ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ...ကလေးရဲ့...*
ခဏလေး။အခု...အခု သူ့ကို က...ကလေးလို့ ခေါ်လိုက်တာလား။မဟုတ်လောက်ပါဘူး။အခုမှ နိုးခါစဆိုတော့...နားကြားမှားသွားတာနေမည်။သို့ပေမဲ့ နားကြားမှာရလောက်အောင်လည်း...သူအိပ်ချင်မနေတော့...။
*ဘယ်အချိန်ရှိနေလို့လဲ...အစောကြီး ရှိသေးတယ်လေ...*
*ဟင်...ဘယ်နားကို စောမှာလဲ...၁၀ နာရီ ထိုးနေပြီလေ...*
*ဟင်...၁၀ နာရီ...*
ဘယ်လို။၁၀ နာရီ ထိုးနေပြီတဲ့လား။သူ အဲ့လောက်တောင် အိပ်ပျော်သွားတာလား။အနည်းဆုံး ၈ နာရီလောက်ပဲ ရှိဦးမယ်ထင်ထားတာ။
*ပြီးတော့...ဒီနေ့ သင်္ကြန်ရောက်ပြီလေ...*
*ဂျီမင်က လျှောက်မလည်တော့ဘူးလား...*
တစ်ဖက်က စကားသံကြောင့်...သူ့အတွေးစတို့ ပြတ်တောက်သွားရင်း...သင်္ကြန်ဆိုတာကိုလည်း...အခုမှ သတိရသွားတော့သည်။
ဟုတ်သားပဲ။ဒီနေ့ သင်္ကြန်လေ။သူ လူကြီးနဲ့ လျှောက်လည်မလို့ လုပ်ထားတာ။
*ပြန်အိပ်နေတာလား...အိပ်ပုပ်လေး...*
သူ့ကို ဖုန်းတစ်ဖက်က ပြောနေတဲ့ လူကြီးလေသံကလေ...လုံး၀ ချိုပြီး နူးညံ့နေတာ။ပုံမှန်လေသံနဲ့ ပြောနေတာ မဟုတ်ဘဲ...လေသံကို တမင်လျှော့ပြီး တိုးတိုးလေးပြောနေသလိုမျိုး...။
တစ်ဖက်က အသံတစ်ခါထွက်လာတိုင်း...မသိရင် နားနားမှာ တိုးတိုးလေး လာကျီစယ်နေသလိုပဲ။အသည်းက တယားယား။
