My special roommate

!37!

p.o.v Caleb

'Wil je wat te eten hebben?'. 'Ja graag'. Voor ons beide pak ik een broodje uit de tas die Charlotte heeft gemaakt. Ze pakt het broodje van me aan en begint gulzig ervan te eten.

In stilte eten we van onze broodjes die echt verrukkelijk zijn. Mensen lopen voorbij, kinderen spelen in het zand en honden rennen in en uit het water achter hun bal aan. Ik heb het strand altijd al mooi gevonden en dat zal niet veranderen.

Als ik vroeger boos werd ging ik hier altijd naartoe aangezien ik hier toen in de buurt woonde. Ik was hier minimaal een keer per week te vinden. Maar sinds ik op de campus zit kan dat niet meer omdat het gewoon veel te ver weg is.

'Wil je zo terug gaan naar huis of nog langer hier blijven?' vraag ik na een tijdje in stilte hier te hebben gezeten. 'Ik wil dadelijk nog heel even een beetje wandelen op het strand als je dat oke vind.' 'Natuurlijk'.

We eten onze broodjes rustig op en pakken dan onze handdoeken op die we in onze tas doen. De surfboarden klemmen we onder onze armen en zo vertrekken we over het strand.

'Weet je nog dat we vroeger altijd met mijn ouders hier over het strand rende en dat jij dan schrok als er een hond naar je toe kwam?' Charlotte zegt het met een grote glimlach waardoor ik weet dat ze het beeld van mij met de honden voor zich ziet op dit moment.

'Hoe kon jij niet bang zijn dan? Ze kwamen op me af gerend alsof ik ze iets had aangedaan'. Charlotte laat een prachtige lach horen en kijkt me met sprankelde ogen aan.
'Honden zijn niet eng, je bent gewoon een schijterd'.
'Ik ben geen schijterd maar gewoon behoedzaam voor mijn leven'.
'Een schijterd dus'.

Charlotte is me aan het uitdagen en dat merk ik aan alles. Ze is geen meid die me op de kast wilt jagen, maar die me wel graag uit daagt. En het helpt natuurlijk ook mee dat ik het van haar beter kan pikken dan van andere.

Een andere meid hoeft me echt geen schijterd te noemen want dan laat ik haar spontaan achter, waar we ook zijn. Maar er zijn genoeg redenen waarom ik het bij Charlotte wel pik, en de grootste reden is dat ik haar super leuk vind.

Dat is waarschijnlijk ook waarom Charlotte een heel ander beeld van me heeft dan andere jongens of meiden. Bij haar ben ik minder bot, minder arrogant en een stuk zachter.

Hoe ik ook mijn best doe om bij iedereen minder bot en arrogant te zijn, het lukt me gewoon niet. Ik schiet snel uit mijn slof en mensen maken me al helemaal kwaad wanneer ze een woord te zeggen hebben over Charlotte.

Jake heeft tegen een paar mede studenten verteld dat ik Charlotte leuk vind en nu krijg ik het voortdurend overal te horen en ik word er gek van. Volgens mij zijn dat nog altijd mijn zaken en niet die van hem.

Terwijl we over het strand lopen voel ik een grote neiging om haar hand vast te pakken. En ondanks dat ik weet dat ik het niet zou moeten doen, kan ik het gevoel niet meer onderdrukken. Nooit geschoten is altijd mis.

Voorzichtig beweeg ik mijn hand naar haar hand zonder haar aan te kijken. Ik wil de afwijzing eigenlijk niet zien. Maar de spanning in mijn lichaam om haar hand te pakken is te groot.

Hoe verder ik mijn hand naar links beweeg hoe meer hand ik van haar voel. Haar hand gloeit van warmte, dat voel ik zelfs zonder hem vast te hebben.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Charlotte haar hoofd naar mij toe schieten om te kijken of ik haar ook aankijk, maar dat doe ik bewust niet. Ik moet dit zo onschuldig mogelijk spelen.

Mijn hand is bij haar hand en voorzichtig pak ik haar hand vast, alsof het zal breken wanneer ik niet voorzichtig genoeg ben. Ik voel Charlotte schrikken, en ze trekt haar hand gelijk terug.

Ik voel een bult met teleurstelling door me heen gaan en plaats mijn hand weer naast mijn lichaam. Nou, dit was enorm beschamend.

Charlotte kijkt me weer aan met een bedenkelijke blik, terwijl ik haar nog steeds niet terug aan kijk.

We lopen in stilte door, tot ik haar hand die van mij voel pakken. Verbaast draai ik mijn hoofd naar haar toe en ze kijkt me met een glimlach aan, maar we zeggen niks. Nog steeds in stilte lopen we verder over het strand heen.

Mijn hart lijkt uit elkaar te spatten van enthousiasme en mijn wangen zijn volgens mij vuurrood. Ik ben bang dat ik haar hand te strak vast houd maar wil haar hand niet losser laten omdat ik bang ben dat ze me dan los laat.