Corrode. [Charles Leclerc]

{Ventisette}

Nadat Charles had moeten helpen bij de aanval op Arthur's hangar, was hij laat in de nacht thuis, of vroeg in de ochtend als je het van de andere kant bekeek. De zon kwam al langzaam boven de horizon uit toen hij weer thuis aan kwam. Hij zuchtte zachtjes toen hij de motor van zijn auto uitzette en leunde met zijn hoofd achterover tegen de hoofdsteun van zijn Ferrari. Charles raapte zichzelf bij elkaar en stapte uit de auto, de deur zachtjes sluitend zodat de echo van het dichtslaan van de deur niemand in het huis wakker zou maken. Hij betwijfelde of Joanne had kunnen slapen na zijn vertrek, hij hoopte dat ze enige troost had gevonden in het feit dat een groot deel van zijn bemanning hem steunde en dat Mick en Marcus er voor haar en de kinderen waren als ze iets nodig hadden. Charles liep de gang in toen de deur openging en hij knikte kortaf naar Marcus bij de deur. Mick kwam naar beneden op het moment dat hij naar boven wilde gaan. "Joanne?" Vroeg Charles zachtjes. "Even bij haar wezen kijken meneer, ze is een paar minuten voordat u aankwam in slaap gevallen". vertelde Mick hem en hij knikte

Hij zei niets terwijl hij zich met zachte passen een weg baande naar de slaapkamer. Aangezien de ochtend al was aangebroken, wilde hij de slaapkamers van Liam en Jules niet opnieuw openen. Als ze niet gealarmeerd waren door zijn plotselinge moment van vertrek een paar uur geleden, hoefden ze er niets van te weten. Charles legde zijn hand op de deurklink en duwde die langzaam naar beneden, zag Joanne haar silhoutte op het bed liggen, de gordijnen nog stevig dicht, een klein lampje op haar nachtkastje brandde echter nog. Charles kwam de kamer binnen en sloot de deur achter zich. Hij liep naar de badkamer en keek naar de tijd die op zijn horloge stond. Hij ging niet weer slapen. Zijn wekker zou toch over een uur afgaan. Charles startte de douche en liet het water stromen om warm te worden. Het overhemd dat hij had aangetrokken was schoon voor hij vertrok, het zat echter vol bloed en andere vlekken, gelukkig niet van hemzelf. De enige blauwe plek die hij had opgelopen was een vrij harde stoot tegen zijn linker jukbeen, maar dat zou toch snel genoeg vervagen. Charles ontdeed zich van zijn schoenen en zijn sokken, zijn broek volgde.

Hij stapte onder de douche en liet het water langs zijn gezicht lopen om het opgedroogde bloed van zijn handen te wassen. Hij keek naar beneden terwijl het verschrikkelijke van deze nacht de afvoer in ging. Charles leunde met zijn handen tegen de muur en hij schrok toen hij haar handen plotseling op zijn rug voelde. Ze stond daar als een engel toen hij zich omdraaide om haar aan te kijken, haar prachtige huid blootgesteld aan zijn ogen en een vermoeide glimlach die zachtjes haar lippen krulde. "Charles". Ze sprak zachtjes, zijn naam als een gebed dat van haar tong viel en hij voelde de warmte zich door zijn borstkas verspreiden, waardoor hij automatisch naar haar uitreikte. "Ik ben nu thuis". Mompelde hij, terwijl hij haar dicht tegen zich aan trok in zijn omhelzing. "Kom je terug naar bed?" vroeg Joanne, eindelijk in staat om haar gespannen lichaam te ontspannen toen zijn stevige greep haar onderrug vasthield, zijn vingertoppen zachte cirkels wrijvend in haar huid. Charles schudde zijn hoofd. "Te veel werk voor vandaag, liefje". antwoordde Charles. "We moeten extra voorzorgsmaatregelen nemen voor als er weer zoiets gebeurt". Legde hij uit en ze knikte toen ze het begreep. "Is Arthur in orde?" vroeg Joanne nu.

Hij is in orde". Bevestigde Charles. "Maar jij gaat terug naar bed". Zei hij, het onderwerp veranderend terwijl hij haar gezicht streelde onder het stromende water van de douche. "Ik wilde je niet wakker maken, je moet wat slapen, schat". Zei hij zachtjes, zijn bezorgdheid deed het kippenvel op haar ledematen opkomen, haar hart zwelde in haar borstkas. "Je hebt me niet wakker gemaakt". Joanne glimlachte en liet haar handen over zijn sterke armen glijden. "Ik hoop dat mijn schema tegen het einde van de week wat makkelijker wordt, ik wilde met je uit eten gaan". zei Charles, terwijl hij de douche uitzette en naar de handdoek reikte die hij voor zichzelf had klaargelegd, hij wikkelde hem echter om haar lichaam. "Zolang je maar veilig bent". zei Joanne en hij knikte, haalde wat van haar natte haar uit haar gezicht voordat hij haar teder kuste. De twee droogden zich af en Charles kleedde zich onmiddellijk weer aan. Het huis werd langzaam wakker en het keukenpersoneel was bezig het ontbijt voor hem klaar te maken. Hij had Joanne weer in bed getild en zodra haar hoofd de kussens raakte, viel ze in slaap, waaruit bleek hoe moe ze was van het wachten op hem vanavond.